Μήνυμα στους πετσοκομμένους υπουργούς- l'etat c'est moi - "Υπουργικό συμβούλιο μαϊμού δήθεν υπουργών."

 

Τελικά ο Μητσοτάκης έχει χιούμορ. Και σχέδιο.

Του το αναγνωρίζω.

Ποιος άλλος θα εκανε τέτοιο αιφνιδιασμό; Οι φωτιές καίνε ακόμη στη Πελοπόννησο. Μόλις χτες έδωσε συνέντευξη ( με την εκπρόσωπο Πελώνη που στην ουσία αποκεφάλισε δίπλα του..) Σήμερα είναι Παρασκευή και 13 του μηνός ( όχι δεν είμαι δεισιδαίμων, αλλά λέμε τώρα). Σε δυό μέρες είναι της Παναγίας. Όλος ο κόσμος με το μυαλό σε κάποια παραλία. Οι δημοσιογράφοι αμέριμνοι. Όλοι τους. Ακόμη κι οι πολύ φίλικοί του.

Και τι κάνει;

Πιάνει την τράπουλα και την ανακατεύει όπως θέλει και μέχρι εκεί που θέλει. Κάθε κίνηση κι ένας υπολογισμός. Ακόμη κι η "μεταφορά" Λιβάνιου κάτω από τον Πιερρακάκη.

Όχι ολόκληρη την τράπουλα.

Μόνο τα φύλλα που τον ενδιαφέρουν. Στην κορυφή. Τους δικούς του ανθρώπους. Τους ενισχύει. "Τελειοποιεί" το περίφημο επιτελικό σχήμα. Και ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα στους κατ΄'όνομα υπουργούς: Όλα εγώ τα αποφασίζω. Όλα στο γραφείο μου γίνονται. Γαλλικά το λένε l'etat c'est moi. Στις δημοκρατίες-- τις κοινοβουλευτικές-- αυτό κανονικά δεν γίνεται. Γινεται όμως στη μητσοτάκεια αντίληψη.

Κάποιοι φίλοι μου έγραψαν: Πρόκειται για πράξη αδυναμίας. Θα διαφωνήσω. Και ξέρετε ότι δεν είμαι από τους χειροκροτητές του Μητσοτάκη. Είναι σχεδιασμένη ως επίδειξη δύναμης.

Προς ποιους;

Μα πρώτα απ΄'όλα προς αυτούς κι αυτές που απαρτίζουν το υπουργικό συμβούλιο στα χαρτιά -- βάσει των κανόνων της κοινοβουλευτικές δημοκρατίας. Ναι, όλους αυτούς που νομίζουν πως ασκούν υπουργική εξουσία επειδή έχουν υπηρεσιακά αυτοκίνητα, πολυτελή γραφεία, γραμματείς και μετακλητούς υπαλληλους και μπορούν να στήνουν -- όσο τους παίρνει ακόμη -- ψηφολεκτικούς μηχανισμούς. Ένας φίλος, παλιός κοινοβουλευτικός με πολυετείς υπουργικές θητείες, μου έγραψε: "Υπουργικό συμβούλιο μαϊμού δήθεν υπουργών." Εύστοχο, έστω με κάποια δόση υπερβολής.

Δεύτερο στους καθημερινούς ανθρώπους που οργίζονται, βρίζουν, διαδηλώνουν όπως χθες στη Θεσσαλονίκη. Το μήνυμα Μητσοτάκη: Σας έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια (ίνα μη τι χείρον είπω). Και θα προχωρήσω όπως θέλω εγώ. Απερίσπαστος. Με το ουσιαστικό υπουργικό συμβούλιο μου που απαρτίζεται από ανθρώπους της οικογένειας και κάποιων συμφερόντων. Με απόλυτη και πλήρη αναφορά σε μένα. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Και τρίτο στη ξεδοντιασμένη κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας που βλέπει αμέτοχη, εμβρόντητη (, άφωνη να δίνονται κι άλλα αξιώματα σε μη βουλευτές. Δεν άκουσα, δεν είδα οποιονδήποτε να βγάζει κιχ. Κι όχι επειδή είναι σε διακοπές. Απλά άβουλοι καθώς είναι έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους...

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Ο Μητσοτάκης και το σύστημα του θα συνεχίσουν να κυβερνουν μέχρι νεωτέρας με τον ίδιο τρόπο, αδιαφορώντας για αντιδράσεις, σπρώχνοντας ξεδιάντροπα τμήματα της δημόσιας περιουσίας και της κρατικής δραστηριότητας σε (φιλικά) οικονομικά συμφέροντα και σφίγγοντας τα λουριά εφόσον το κρινουν απαραίτητο. Να μου το θυμηθείτε: Το επόμενο διάστημα θα δούμε περισσότερο, όχι λιγότερο αυταρχισμό. Στο πετσί μας.