Recents in Beach

Για την ανάκαμψη


Νίκος Παππάς 

Το Συνέδριό μας πρέπει να ανοίξει νέους δρόμους, μπορεί να δώσει πνοή σε μια προοπτική κυβερνητικής αλλαγής.

Εισαγωγή

Έχουν περάσει ήδη έξι χρόνια από το 2019. Αρκετά για να προσδιορίσουν τη μεγάλη εικόνα των εξελίξεων κατά τη διακυβέρνηση της Ν.Δ. 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε στη διάθεσή της 120 δισ. ευρώ (από δημόσιες δαπάνες, ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Αυτό που κατάφερε ήταν να οδηγήσει τα μισά νοικοκυριά σε αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών στέγης, τους Έλληνες τελευταίους στην αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη, το ιδιωτικό χρέος και το εμπορικό έλλειμμα σε διαρκή αύξηση. 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. οδήγησε τη χώρα στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας, στην προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Ενώ την έφερε στις πρώτες θέσεις στη φτώχεια, στην ακρίβεια, στα υπερκέρδη, στη διαφθορά.

Εργαλειοποίησε τις κρίσεις, πολλαπλασίασε τις ανισότητες, απαξίωσε το κοινωνικό κράτος, υποβάθμισε το περιβάλλον, υλοποίησε το σχέδιο βίαιης συγκέντρωσης της οικονομικής δραστηριότητας στα χέρια λίγων, έκανε βήματα πίσω από την ενεργητική και πολύπλευρη εξωτερική πολιτική, που -επί ΣΥΡΙΖΑ- είχε καταστήσει την Ελλάδα ισχυρή περιφερειακή δύναμη.

Από το 2019, απαξίωσε, στρατηγικά, τον σιδηρόδρομο και η απαξίωση οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών. Δύο χρόνια τώρα επιχειρεί τη μεγαλύτερη προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας που γνώρισε ποτέ η χώρα. Ο κ. Μητσοτάκης φέρει απόλυτη ευθύνη και για το πριν και για το μετά της μοιραίας βραδιάς.

Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και τα αποτελέσματά της. Αυτά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και η οικονομία. Προβλήματα που θα πολλαπλασιαστούν αν δεν υπάρξει η αναγκαία και επιτακτική προοδευτική αλλαγή. 

Σε αυτό το μείζον ζητούμενο καλούμαστε να χτίσουμε εναλλακτική.
Τα κείμενα της Κεντρικής Επιτροπής επιβεβαιώνουν και επαναθεμελιώνουν τη στρατηγική μας σε μια σειρά από πολύ σοβαρά εγχώρια και διεθνή ζητήματα. Η επανάληψή τους σε ακόμα ένα κείμενο όπως αυτό δεν θα ήταν παραγωγική. Σε κάθε περίπτωση, όμως, υπάρχουν κρίσιμα πεδία στα οποία πρέπει να αναζητήσουμε τις απαντήσεις για το επόμενο διάστημα ώστε να πρωταγωνιστήσουμε στην αναγκαία προοδευτική αλλαγή. 

Προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: 

  • Ποιες προγραμματικές αιχμές πρέπει να προτάξουμε για να ακούσει ξανά η κοινωνία όσα έχουμε να πούμε;
  • Πώς πρέπει να οργανώσουμε το κόμμα μας για να ανταποκριθούμε;
  • Ποια πολιτική στρατηγική πρέπει να αναπτύξουμε; 
  • Οι απαντήσεις πρέπει να αναζητηθούν στα τρία αυτά πεδία.

1. Στο πεδίο του προγράμματος, όπου οφείλουμε να ενισχύσουμε τις προγραμματικές μας αιχμές. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία παρουσίασε προς τα προοδευτικά κόμματα, αλλά και την κοινωνία 10+1 προγραμματικές προτάσεις, οι οποίες συγκροτούν το σημείο εκκίνησης για μια προοδευτική πορεία της χώρας. Προτάσεις για τις τράπεζες, την ενέργεια και την ύδρευση, τους αξιοπρεπείς μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις, τη στήριξη των συνταξιούχων, το ιδιωτικό χρέος, τη στέγη, τη μείωση των έμμεσων φόρων, την Παιδεία και την Υγεία, τη Δικαιοσύνη, τη Συνταγματική Αναθεώρηση, την εξωτερική πολιτική. 

Μια σειρά από στοχευμένες προτάσεις, δηλαδή, που στηρίζουν το εισόδημα, καταπολεμούν την ακρίβεια, αποκαθιστούν τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών με διαφάνεια και ξανακάνουν τη χώρα πρωταγωνίστρια στην περιοχή και στην ευρύτερη διεθνή σκηνή. 

Από αυτά τα 10+1 σημεία οφείλουμε να προτάξουμε εκείνες τις αιχμές του προγράμματος, οι οποίες απαντούν στο μείζον ζήτημα του κόστους διαβίωσης και στέγης για τα νοικοκυριά, αλλά και του κόστους παραγωγής και λειτουργίας για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. 

Η μεγάλη δημόσια παρέμβαση στον τραπεζικό τομέα θα εναρμονίσει τις συνθήκες της τραπεζικής αγοράς με όσα συμβαίνουν σε ανεπτυγμένες και λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. Εκεί όπου ο δημόσιος τραπεζικός τομέας είναι πάνω από το 1/3 της τραπεζικής αγοράς. 

Σήμερα στην Ελλάδα, το 90% των επιχειρήσεων είναι αποκλεισμένο από τη χρηματοδότηση. Τα περιθώρια μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Πολλές χρεώσεις-προμήθειες διατηρούνται, παρόλο που ο σχετικός ευρωπαϊκός κανονισμός επιτάσσει το αντίθετο.

Είναι, λοιπόν, αυτονόητη ανάγκη της οικονομίας και της κοινωνίας να υπάρξει μια δημόσια τράπεζα, όχι ως παρίας και συμπλήρωμα στον τραπεζικό κλάδο, αλλά ως ηγέτιδα δύναμη, που θα επηρεάσει τον ανταγωνισμό, θα διευρύνει τις δυνατότητες χρηματοδότησης, αλλά και που θα συμβάλει στην επίλυση φλεγόντων ζητημάτων, όπως η κρίση στέγης. 

Με ανάλογο τρόπο, δηλαδή με δημόσια ΔΕΗ και δημόσια ΕΛΠΕ, μπορούν να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα κόστη ενέργειας, τα οποία επιβαρύνουν τα νοικοκυριά και, την ίδια στιγμή, αποτρέπουν τις επιχειρήσεις από το να επενδύουν σε εξοπλισμό και να δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Αρκεί να θυμηθεί κάποιος ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με δημόσια ΔΕΗ, η τιμή της κιλοβατώρας δεν αυξήθηκε. Αρκεί να παρατηρήσει κάποιος ότι η διεθνής εμπειρία είναι γεμάτη από παραδείγματα επανεθνικοποιήσεων εταιρειών ενέργειας. Φυσικά, οι θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων αποσιωπούν και αυτά τα παραδείγματα και τη σύσταση που εξέδωσε η Κομισιόν την άνοιξη του 2022, η οποία έδειχνε προς τον δρόμο των επανεθνικοποιήσεων εταιρειών ενέργειας.

Η ενίσχυση της παρουσίας του δημοσίου σε τράπεζες και ενέργεια δεν προτείνεται γιατί είμαστε «κρατιστές», αλλά γιατί η οποιαδήποτε αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου (ενίσχυση πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, μείωση της εξάρτησης από τον τουρισμό και την οικοδομή, κ.ά.) προϋποθέτει ακριβώς την ενεργή αυτή παρουσία του δημοσίου στους εν λόγω τομείς και όχι μόνο.

Η ιδεολογική υγειονομική ζώνη γύρω από τις αθέμιτες πρακτικές και τα υπερκέρδη των τραπεζών, αλλά και την ασυδοσία των εταιρειών ενέργειας πρέπει να σπάσει.

Δεν υπάρχει άλλη πολιτική δύναμη εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που μπορεί -με συνέπεια, σοβαρότητα και τεκμηρίωση- να αμφισβητήσει μια συνθήκη, η οποία δεν επιτρέπει στη χώρα να κάνει το απαραίτητο άλμα προς μια ισόρροπη και δίκαιη ανάπτυξη.

Ταυτόχρονα, για να αντιμετωπιστεί το μείζον ζήτημα της στεγαστικής κρίσης -και υπό το φως των τεράστιων πλεονασμάτων- είναι αναγκαίο ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα οικοδόμησης νέων κατοικιών και αξιοποίησης υπαρχόντων ακινήτων, ώστε να αυξηθεί ραγδαία η προσφορά κατοικίας και να αποσυμπιεστούν οι τιμές. 

Υπάρχει και κάτι ακόμα κρίσιμο. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., κάνει μια στρατηγική επιλογή για να περιορίσει τις δυνατότητες άσκησης οικονομικής πολιτικής τώρα, αλλά και τα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για την οικειοθελή και πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του πρώτου μνημονίου, που αποστερεί κρίσιμους πόρους από την αγορά και την κοινωνία. Δεν είναι μία αθώα επιλογή. Είναι ορίζουσα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης της Ν.Δ. Και οδηγεί τη χώρα πίσω στα πλεονάσματα μνημονιακού τύπου, με τις γνωστές επιβαρύνσεις για τους πολλούς και τα οφέλη για τους λίγους. Είναι μια επιλογή που πρέπει να αναδειχθεί ως κεντρική. Είναι ο μοχλός περιορισμού τωρινών και αυριανών κοινωνικών διεκδικήσεων.

Άρα, από το πλήρες και συμπαγές πρόγραμμά μας είναι ανάγκη να προτάξουμε και να κάνουμε κατανοητές τις προτεραιότητες εκείνες που αφορούν τις άμεσες προκλήσεις και δυσκολίες, τις οποίες αντιμετωπίζει η πλειονότητα των πολιτών. Να προτάξουμε τις απαντήσεις στις μεγάλες απειλές που δοκιμάζουν, τώρα αλλά και στο μέλλον, τις αντοχές της κοινωνίας. 

Να δείξουμε ότι στο επίπεδο του προγράμματος, η Αριστερά απαντά. Δε χειραγωγείται, δε δεσμεύεται από τα μνημονιακά απόνερα.

2. Στο πεδίο της ανασυγκρότησης του κόμματος, όπου καλούμαστε να υπερβούμε τις συνέπειες των αποχωρήσεων και των διασπάσεων. 

Οφείλουμε να ακυρώσουμε τις συνέπειες των αναταραχών του προηγούμενου διαστήματος, αλλά και των διασπάσεων, οι οποίες κρίνονται αρνητικά και απορρίπτονται από τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο. 

Το 2019, το βράδυ των εκλογών, εξαγγέλθηκε από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα -και πολύ σωστά- η διεύρυνση και ο μετασχηματισμός του κόμματός μας. Ειδικά, ο μετασχηματισμός άργησε να υλοποιηθεί. Και όταν υλοποιήθηκε, υλοποιήθηκε μερικώς. Ίσως δεν τον πίστεψαν όσοι είχαν θέσεις και ευθύνη να τον υλοποιήσουν. 

Το άνοιγμα στη βάση και η ουσιαστική συμμετοχή της αποφασίστηκαν καθυστερημένα στο συνέδριο του 2022. Ήταν ένα επίδικο που προκάλεσε κρυφές εντάσεις το 2019, φανερές εντάσεις στο συνέδριο του 2022 και αποχωρήσεις το 2023. 

Η συμμετοχή της βάσης και το «ανοιχτό» κόμμα έφεραν δεκάδες χιλιάδες αριστερών και προοδευτικών πολιτών στις συμμετοχικές μας διαδικασίες. Αποδείχτηκε, όμως, ότι αυτή η συμμετοχική διαδικασία πρέπει να θωρακιστεί με αυστηρές προϋποθέσεις για το εκλέγεσθαι. 

Η ανοιχτή συμμετοχή αποδείχθηκε ότι μπορεί να είναι λυτρωτική. Ήταν αυτή που έδωσε ανάσα ζωής στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και τη δυνατότητα συμμετοχής σε 70.000 αριστερές και αριστερούς πολίτες τον περασμένο Νοέμβρη. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή έδωσε τη δυνατότητα της ανάκαμψης, την οποία δεν έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε. 

Από αυτή την κατάκτηση δεν πρέπει να κάνουμε βήμα πίσω. 

Αντίθετα, οφείλουμε να προχωρήσουμε και να υπερβούμε το συγκεντρωτικό μοντέλο λειτουργίας, κατά το οποίο όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν σε ένα οργανωτικό γραφείο. Αυτό το μοντέλο έδειξε τα όριά του. Πολλές φορές μάλιστα αποτέλεσε φρένο στην αναγκαία προσπάθεια μετασχηματισμού.

Οφείλουμε, επίσης, να συγκροτήσουμε ισχυρές περιφερειακές οργανώσεις, με πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση. Οργανώσεις που θα μπορούν να παρακολουθούν τις σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται σε επίπεδο περιφέρειας. Οργανώσεις που κρίνονται απαραίτητες και για λόγους πολιτικής αξιοπιστίας, καθώς δεν μπορούμε να ζητάμε την αποκέντρωση του κράτους, αντιπαρατιθέμενοι στο «επιτελικό κράτος» Μητσοτάκη, και την ίδια ώρα να διατηρούμε ένα συγκεντρωτικό, αναποτελεσματικό κομματικό μοντέλο.

Είναι, λοιπόν, απαραίτητη μια επαρκής δομή με υλικούς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, η οποία να μπορεί να παρακολουθεί τις πολιτικές ανά περιφέρεια, να αξιολογεί, να σχεδιάζει και, βεβαίως, να αναδεικνύει στελέχη. 

Η περιφερειακή οργάνωση πρέπει να εκλέγεται και όχι να διορίζεται. Να δουλεύουν σε αυτήν όσοι και όσες επιλέξει η βάση μας να δουλεύουν σε αυτή. Όχι όσοι και όσες από εμάς κατέχουν αλλού εκλεγμένη θέση. Έτσι θα αποκτήσει η περιφερειακή οργάνωση την αποτελεσματικότητα και τη βαρύτητα που χρειάζεται. 

Η περιφερειακή επιτροπή πρέπει να λειτουργήσει δίπλα και μαζί με τις νομαρχιακές επιτροπές, οι οποίες έχουν ζωτικό και αποφασιστικό ρόλο σε κάθε εθνική εκλογική μάχη.

Ταυτόχρονα, πρέπει να συγκροτήσουμε τα δίκτυα του κόμματος σε κάθε επαγγελματικό χώρο και χώρο ενδιαφέροντος. Τα μέλη δεν πρέπει να εξαντλούν τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες και την ύλη της τοπικής τους οργάνωσης. Χρειαζόμαστε δίκτυα στους χώρους της εργασίας, στην αυτοδιοίκηση, στους μικρομεσαίους επαγγελματίες. Μόνο έτσι θα δώσουμε ολοκληρωμένο νόημα στις συλλογικές διαδικασίες. Μόνο έτσι θα νοηματοδοτηθεί η στράτευση στην κοινή μας υπόθεση. Μόνο έτσι θα μεγαλώσει η ακτινοβολία και η επιρροή των ιδεών της Αριστεράς στους χώρους της ενδιάμεσης κοινωνικής εκπροσώπησης. 

Θέλουμε ένα κόμμα που θα μπορεί να υπερβεί φαινόμενα χαμηλής συμμετοχής. 

3. Στο πεδίο της πολιτικής στρατηγικής, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μπορεί να καταστεί κορμός και καταλύτης της πολιτικής αλλαγής.

Η σταθερή στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων συναντά το αίτημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών για ένα προοδευτικό μέτωπο απέναντι στη Ν.Δ. Ένα μέτωπο που θα βασίζεται σε συγκεκριμένο πρόγραμμα με κυβερνητική προοπτική. Σε αυτό πλαίσιο, το κόμμα μας κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο τα 10+1 προγραμματικά σημεία. 

Υπό το φως, όμως, της άρνησης των άλλων κομμάτων να συνδράμουν σε αυτή την προοπτική, οφείλουμε να επικαιροποιήσουμε τη στρατηγική επιλογή της προοδευτικής εκλογικής συμμαχίας.

Να πούμε καθαρά ότι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. καθίσταται αναγκαία προϋπόθεση για την προοδευτική αλλαγή. 

Ταυτόχρονα, να εντείνουμε τις πρωτοβουλίες μας για τη συνάντηση όσων δυνάμεων αντιλαμβάνονται και επιθυμούν να συμβάλουν σε μία προσπάθεια συνάντησης του ευρύτερου χώρου, αλλά και δυνάμεων οι οποίες υπηρέτησαν το μεγάλο ιστορικό στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνώσας Αριστεράς. 

Αυτή την αυτονόητη ανάγκη, δεν θα την υπηρετήσουν στρατηγικές εκτός του κόμματός μας ή, πόσο μάλλον, ενάντια στο κόμμα μας. 

Αυτή την ανάγκη μπορεί να την καλύψει μόνο ένας ισχυρός, επίμονος και ενωτικός ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. 
Ειδικά όταν στην παρούσα συνθήκη:

•    Το ΠΑΣΟΚ αρνείται μια προοδευτική συνεργασία, ενώ, την ίδια στιγμή, συγκλίνει με τη Ν.Δ. (σε ζητήματα, όπως η αναθεώρηση του άρθρου 16 και η άποψη ότι «ο κ. Μητσοτάκης δεν γνώριζε για τα Τέμπη») και ανοίγει, πιθανώς, την πόρτα άλλου τύπου συνεργασιών.

•    Το ΚΚΕ έχει τη γνωστή πάγια θέση κατά των προοδευτικών συνεργασιών. 

•    Άλλα κόμματα χρησιμοποιούν ακόμα και τη ρητορική της Ομάδας Αλήθειας απέναντι στο κόμμα και τα στελέχη μας.

Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι μόνο η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να είναι το προανάκρουσμα της μεγάλης εκλογικής συμμαχίας που θα ανατρέψει τη Ν.Δ. 

Αυτό το μήνυμα πρέπει να επικοινωνηθεί στους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, ώστε από κοινού να μετατρέψουμε τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε μία μεγάλη πολιτική αλλαγή για τη χώρα. 

Επίλογος

Το Συνέδριό μας πρέπει να ανοίξει νέους δρόμους, μπορεί να δώσει πνοή σε μια προοπτική κυβερνητικής αλλαγής. 

Αρκεί να αξιοποιήσουμε με τον κατάλληλο τρόπο όλο τον πλούτο μας. Το στελεχικό δυναμικό μας, το προγραμματικό μας οπλοστάσιο, τη συσσωρευμένη μας πείρα. Και, βεβαίως, να έχουμε την τόλμη για τομές στις πρωτοβουλίες και τη λειτουργία μας.

Να αποφασίσουμε να το κάνουμε και πάλι πράξη.

Ο Νίκος Παππάς είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, βουλευτής Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια

script data-cfasync="false" type="text/javascript" id="clever-core">
script data-cfasync="false" type="text/javascript" id="clever-core">