Ο Νίκος Ανδρουλάκης προέτρεψε τον Τσίπρα να συνεργαστεί με τον Βελόπουλο-λέγοντας και κάτι εξυπνάδες για κηραλοιφές.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι δυο αναφορές, ανάμεσα στην αστοχία και το ατόπημα, θα συνοδεύουν τον Νίκο Ανδρουλάκη αν δεν φροντίσει ο ίδιος να τις διορθώσει.
Σοφή την ιδέα να παραταχθεί στην πρώτη σειρά του συνεδρίου που θέλει να θεμελιώσει την ανανέωση, το παλιό και αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ δεν τη λες.
Τομή η ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας ως πιλότου για ένα κόμμα που κυριάρχησε ως φορέας της ελληνικής Κεντροαριστεράς, είναι μόνο για όσους δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά.
Πλούτος ιδεών και προτάσεων, η πρωτοτυπίες και υπερβάσεις στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ δεν διαπιστώνεται. Ο θρίαμβος της κοινοτυπίας.
Τι μένει; Η κατοχύρωση του επικεφαλής του κόμματος ως ηγέτη. Παρ ότι εμπνευσμένη τη συγκεκριμένη ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη δεν είναι εύκολο να τη βρεις .
Για να είναι κάποιος ηγέτης, πρέπει να είναι πρωτίστως ηγετικός. Σ΄ αυτό το επίπεδο, το εμφάνιση του στην «αρένα» του, υποτιθέμενου, συνεδρίου, είχε εμφανή προβλήματα δημόσιας παρουσίας.
Εκτός από το περιεχόμενο των ομιλών του που είναι επιλογή του, χρειάζεται να δουλέψει την τεχνική της επικοινωνίας με τα μεγάλα ακροατήρια, τις διακυμάνσεις του λόγου, τις αποχρώσεις της φωνής, την κίνηση των χεριών, την επαφή με το κοινό, τη χρήση της «κορώνας»-χωρίς λαρυγγισμούς.
Αυτά αντιμετωπίζονται, παρ ότι το επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη δεν δείχνει να τα πρόσεξε- χαμένο στον τεχνητό ενθουσιασμό του. Αργά ή γρήγορα όμως θα βρουν τρόπο να ενισχύσουν τη σκηνική παρουσία του Νίκου.
Υπάρχει όμως κάτι που μόνο ο ίδιος μπορεί να ενισχύσει: το ύφος της αναμέτρησης του με τους αντιπάλους του. Στην ομιλία του εισχώρησαν δυο ανεπίτρεπτες αναφορές κατά του Αλέξη Τσίπρα.
Προφανώς κάποιος λογογράφος υποτιμά ότι πρόκειται εκτός από τον αρχηγό δημοκρατικού κόμματος που βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση και για τον αποδέκτη της ψήφου των πολιτών του αυτό-τοποθετούνται στη Δημοκρατική Παράταξη , στις εκλογές του 2015 και του 2016.
Απέναντι του ο Ανδρουλάκη οφείλει να είναι συγκρουσιακός, γιατί διεκδικεί ένα μέρος της ψήφου που η Παράταξη επενδύει στον Τσίπρα. Να είναι αντιπαρατίθεται μαζί του πολιτικό, με όση ένταξη κρίνει.
Δε μπορεί όμως να διολισθαίνει στην ευτέλεια και την ανακρίβεια- με λογική χτυπήματος κάτω από τη μέση , α αλά Μητσοτάκη-, όπως έγινε σε δυο σημεία της ομιλίας του.
Το ένα , λέγοντας ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «επί χρόνια συνεργάστηκε με την ακροδεξιά».
Ποτέ ακριβώς συνέβη αυτό; Με την ακροδεξιά, έτσι όπως ορίζεται στον πολιτικό χάρτη, έχει συνεργαστεί το δικό του κόμμα.
Για την ακρίβεια ο Γ. Παπανδρέου, όπως επιβεβαίωσε μόλις πρόσφατα ο Βαγγέλης Βενιζέλος, επιμόνως αξίωσε να μετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου- στην οποία το μεγαλύτερο κόμμα ήταν το ΠΑΣΟΚ -και το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη που καταλάμβανε τον ακροδεξιό χώρο. Εκ του περισσού μάλιστα- δεν είχαν ανάγκη τις ψήφους του..
Αν ο Ανδρουλάκης εννοεί τον «ακροδεξιό Καμμένο», όπως είπε σε άλλο σημείο, πάλι κάνει λάθος.
Ο Καμμένος προσωπικά έχει κατά καιρούς διολισθήσει σε ακροδεξιές συμπεριφορές- που έχουν καταδικαστεί, εντός και εκτός της χώρας. Κανείς δεν θα διαφωνήσει.
Αλλά το κόμμα του «Ανεξάρτητοι Έλληνες» προήλθε από διάσπαση της ΝΔ και σ΄ αυτό μετείχαν και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Που τη βρήκε ο Ανδρουλάκης «την ακροδεξιά με την οποία συνεργάσθηκε ο Τσίπρας»;
Δεν γνωρίζει ότι τα βασικά στελέχη του υπαρκτού ακροδεξιού κόμματος Καρατζαφέρη, με ποικίλες εκδηλώσεις των φρονημάτων τους, εισχώρησαν στη ΝΔ και μαζί τους συνέπραξε, υπερηφάνως, ο Βενιζέλος ως ΠΑΣΟΚ;
Ήταν ακροδεξιά ο Ζουράρις, ο Μαριάς, ο Δημαράς, ο Ζώης, η Κόλλια, ο Κουίκ, Παπαχριστόπουλος, ο Σγουρίδης – ανεξάρτητα πως αξιολογεί κανείς τον καθένα προσωπικά- και δεν ήταν ο Βορίδης , ο Άδωνις και ο Πλεύρης;
Ποιόν συνεργάσθηκε με ποιόν; Ας διαβάσει τουλάχιστον τι έγραφε στο ieidiseis.gr, στις 29/4/22 ο Βασίλης Σκουρής.
Υπάρχει και ακόμη χειρότερο. Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ προέτρεψε τον Τσίπρα να συνεργαστεί με τον Βελόπουλο-λέγοντας και κάτι εξυπνάδες για κηραλοιφές.
Από πού προκύπτει ότι στις επιλογές του Τσίπρα υπάρχει συνεργασία με τον Βελόπουλο-επίσης μαθητή του Καρατζαφέρη- όταν από παντού προβάλλεται ως ενδεχόμενος εταίρος του Μητσοτάκη;
Αυτές οι δυο αναφορές, ανάμεσα στην αστοχία και το ατόπημα, θα συνοδεύουν τον Νίκο Ανδρουλάκη αν δεν φροντίσει ο ίδιος να τις διορθώσει.
Εκτός αν έχει άλλους λόγους να δημιουργεί ακόμη και προσωπικά χάσματα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που σε τελευταία ανάλυση τον τιμά ως αρχηγό κόμματος της Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο Τσίπρας δεν του είπε άλλωστε και κάτι παράδοξο: τον κάλεσε απλώς να πάρει θέση για τους μετεκλογικούς προσανατολισμούς του.
ieidiseis.gr
0 Σχόλια