Η φάμπρικα των πανελληνίων εξετάσεων και η λύση του Γερμανικού μοντέλου - Γράφει ο Λάμπρος Παπαδής

 

Ένας κυκεώνας αδικίας ο οποίος αλλάζει στις λεπτομέρειες και στα ψήγματα, αλλά όχι στην ουσία του ριζοσπαστικά και καινοτόμα, συνεχίζει να υπάρχει εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα και παρότι όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά έβαλαν σε διαφορετικά μοτίβα την φορολογία, τα εργασιακά, τα συνταξιοδοτικά ακόμα και ζητήματα ξεκάθαρης κοινωνικής διάστασης, κανείς δεν τόλμησε να αγγίξει το άδικο σύστημα εισόδου στην ανώτατη εκπαίδευση, που είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις...

Ένα σύστημα ξεκάθαρα άδικο και απαρχαιωμένο, του οποίου την μέχρι τώρα μη εναλλακτική και διατήρηση, όλοι τους την επικαλούνται για την αδιαβλητότητα που εξασφαλίζει σαν σύστημα εξεταστικής αξιολόγησης...Δεν είναι όμως μόνο αυτό, οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι αυτό που λέμε στην γλώσσα της αγοράς, το επάγγελμα της οικοδομής, ζούνε δηλαδή μέσα από την διαδικασία τους καμία δεκαριά επαγγέλματα από αυτό...

Ένα ολόκληρο σύστημα παραπαιδείας στην Ελλάδα, το οποίο εκτείνεται από τα χιλιάδες φροντιστήρια που χωρούν τους πάντες, αρκεί να έχεις να πληρώσεις για μια θέση υποψηφιότητας ώστε να μπουν τελικά λίγοι σε συγκεκριμένες αριθμητικά θέσεις, τις οποίες προκηρύσσει το υπουργείο και οι πανεπιστημιακές σχολές...Με ένα σύστημα δήλωσης σχολών επιλογής το οποίο είναι το μηχανογραφικό, το οποίο είναι ξεκάθαρα δελτίο Τζόκερ ή Λόττο...Πόσα μόρια θα πιάσει ένας μαθητής, που κινηθούν οι βάσεις εισαγωγής και ένα ακατανόητο πραγματικά χρηματιστήριο με θύμα την ίδια την μαθητευόμενη νεολαία και τους γονείς της, οι οποίοι για τρία χρόνια θεωρούν ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στις πανελλήνιες εξετάσεις για το παιδί τους...

Και πως να μην αισθάνεται αδικία ένας μαθητής; όταν το όνειρο του για την σχολή των πολιτικών επιστημών, κόπηκε για έναν λάθος τόνο και μισή μονάδα στην τελική γραπτή βαθμολόγηση, από τον εξεταστή...

Πως να μην περάσει μέσα σε όλα τα άλλα μαλακά και ανέγγιχτα, το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά ΑΕΙ που πέρασε πριν μερικούς μήνες, όταν αυτές οι παθογένειες έχουν συσσωρευτεί για χρόνια;

Για ποιον λόγο καθόμαστε και συζητάμε ακόμα, για το μοντέλο παιδείας και εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πάντα σε σχέση με πιο Σκανδιναβικά υποψήφια μοντέλα, όπως το Σουηδικό, το Νορβηγικό και άλλα παρεμφερή;

Γιατί δεν πάμε ρε παιδιά λίγο πιο νότια; γιατί δεν πάμε στο Γερμανικό μοντέλο το οποίο είναι το εξής και είναι πολύ απλό...Όλοι μπαίνουν εύκολα και άνευ εξετάσεων στην ανώτατη εκπαίδευση αλλά βγαίνουν δύσκολα και μόνο με επαρκή κατάρτιση και οι επιστημονική γνώση...

Γιατί πολύ απλά αν γίνει αυτό, θα σημάνει το τέλος της φροντιστηριακής παραπαιδείας στην Ελλάδα που θησαυρίζει, προετοιμάζοντας υποψηφίους για λίγες δεκάδες θέσεις και επίσης αυτό θα σημαίνει ουσιαστική αναβάθμιση των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας μέσω μεγαλύτερης χρηματοδότησης, από τον κρατικό προϋπολογισμό και δημιουργία σχολών και ΑΕΙ σε κάθε πόλη...

Καταλαβαίνετε ότι αυτό μοιραία χαλάει την σούπα πολλών ετών, για πολλά επαγγέλματα γύρω από τον ''ρουλέτα'' των Πανελληνίων εξετάσεων και όχι απλά την χαλάει αλλά αρπάζει και την κουτάλα που κρατούν εδώ και χρόνια και η οποία κρατάει τα όνειρα του μέσου παιδιού για να σπουδάσει αυτό που θέλει, που για το οποίο θα έπρεπε να είναι χαρά και ταξίδι στην γνώση και όχι ένας εφιάλτης και ένα ταξίδι στο στρες και στην αδικία...

Έχουν τα παιδιά μπροστά τους όλη τους την ζωή να γνωρίσουν την αδικία και τον ανταγωνισμό, ας τα αφήσουμε τουλάχιστον να σπουδάσουν ελεύθερα αυτό το οποίο επιθυμούν...