Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες ξεκινά το επιμνημόσυνο παραμύθι των παλιών στελεχών, μελών και οπαδών της ΝΔ αναφορικά με το “ημιτελές” έργο της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που διακόπηκε λόγο της αποστασίας της ομάδας Σαμαρά και την πτώση της ΝΔ από την κυβέρνηση, τον Σεπτέμβριο του 1993… Έτσι συνεχίζει να συντηρείται τόσο στο εσωκομματικό ακρωτήριο όσο και σε μια ικανοποιητική μερίδα της κοινωνίας το αφήγημα ότι άμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη ολοκλήρωνε τότε την θητεία της (μιλάμε για μερικούς μήνες μιας και κυβερνούσε ήδη άτυπα από το 1989) θα γλιτώναμε πολλά από τα οικονομικά και κοινωνικά βασανιστήρια, που ήρθαν στην χώρα και τον λαό μας τις επόμενες δεκαετίες και ειδικά της κρίσης…
Από το 1985 και μετά ξεκινά μια απίστευτη πόλωση, μια λασπολογία και μια πρακτική πολιτικού φανατισμού άνευ προηγούμενου από την κομματική βάση της ΝΔ και τις οργανώσεις της…Διαδηλώσεις και συλλαλητήρια με τα πιο ακραία στοιχεία του πεζοδρομίου για τα εθνικά θέματα, αγκαλιές και φιλιά με την εκκλησιαστική ιεραρχία για την μη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάρες κατά του πολιτικού γάμου, παρουσίες οργανώσεων τόσο της Νεολαίας όσο και των τοπικών έξω από κινηματογράφους που προέβαλαν ταινίες που έδειχναν τις ευθύνες της αστικής Δεξιάς πριν και μετά τον εμφύλιο ενώ δεν έλειψαν και οι σταθερές παρουσίες μέχρι το 1989 πολλών στελεχών της τότε γαλάζιας νεολαίας αλλά και νέων πολιτευτών σε ετήσιες γιορτές μίσους σε διάφορα μέρη της χώρας “Οπού εκτελέστηκαν αθώοι πατριώτες από τα κόκκινα κομουνιστικά κτήνη” κατά την διάρκεια του εμφυλίου… Κατάρες και πολιτικές καταγγελίες από την άλλη προς την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που τόλμησε να αναγνωρίσει την Εθνική Αντίσταση και να “νομιμοποιήσει τα εγκλήματα της Αριστεράς “.
Φυσικά στο συγκεκριμένο θέμα δεν έλειψαν και τα σύμβολα όσων έκαναν ''πραγματική αντίσταση'' κατά το σκεπτικό της τότε ΝΔ… Ο ΕΔΕΣ, η κυβέρνηση του Καίρου, ''Μύρισε θυμάρι και βασιλικό'' και άλλα τέτοια μαζί με μνημόσυνα και τις δεήσεις έξω από την Μητρόπολη Αθηνών και συνθήματα υπέρ του Συντάγματος Μακρυγιάννη, που έσωσε την χώρα από τις κόκκινες αλυσίδες, μαζί με συνθήματα σε τοίχους υπέρ της ελευθερίας στους λαούς της Αν. Ευρώπης.
Από την άλλη, η ηγεσία κράτησε αποστάσεις και συντήρησε μόνο το σύνθημα της “κάθαρσης” και της διαπλοκής των οικονομικών συμφερόντων με την κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές του 1989 και τα απόνερα του σκανδάλου Κοσκωτά, που σήκωσε στα ουράνια μέσω των δεξιών εντύπων, ώστε να γίνει επιτέλους ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Πρωθυπουργός, μιας και δεν μπόρεσε να εισπράξει πολιτικά την Ελληνοτουρκική κρίση του 1987 λόγω των χειρισμών και της ρητορικής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Έτσι η ΝΔ ήρθε στην εξουσία αλλά ο γαμήλιος πολιτικός χρόνος της πρώτης Νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, άρχισε να χαλάει ήδη από το καλοκαίρι του 1991 λόγω της δημοσιονομικής πολιτικής που είχε εφαρμόσει… Ανεργία στα ύψη, αδυναμία εξωτερικού δανεισμού και σειρά λουκέτων σε μικρές επιχειρήσεις λόγω μη οικονομικής αντοχής, ήταν αυτά που έφεραν τους πρώτους τριγμούς στο χρηματιστήριο…
Από την άλλη το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων δεν έδειχνε να σκοντάφτει πουθενά, καθώς ήδη από τις εξαγγελίες στην ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 1990 η ΝΔ είχε δηλώσει πως σκόπευε να ιδιωτικοποιήσει σχεδόν τα πάντα στην χώρα, με σκοπό να αποφύγει τις μεγάλες κρατικές δαπάνες, να εξοικονομήσει έσοδα και να μειώσει την ανεργία… Αφού λοιπόν πρώτα θέλησε να ιδιωτικοποιήσει τις μαζικές αστικές μεταφορές με πλήρη αποτυχία, γιατί υπήρξε δικαιολογημένη αντίδραση όχι μόνο εκ μέρους της αντιπολίτευσης, των εργαζομένων και ολοκλήρου του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και εκ μέρους μεγάλης εσωκομματικής μερίδας της ΝΔ που ζούσε μέσα στην κοινωνία και άρχισε να μιλά και να υποστηρίζει πως το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων, με τον τρόπο που εφαρμόζεται εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων συμφερόντων, τα οποία 5 χρόνια πριν κατήγγειλε η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση…
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να γλιτώσει τις κοινωνικές αντιδράσεις και να κερδίσει χρόνο η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πτέρυγα, έστρεψε το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων προς την πλευρά των επικοινωνιών και της ενέργειας, με την περιβόητη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ με αποτέλεσμα όχι απλά να συνεχίσουν πιο οξυμένες οι κοινωνικές και λαϊκές αντιδράσεις αλλά να μετατρέψει τις εσωκομματικές ρωγμές σε ευθείες αμφισβητήσεις όχι μόνο από τις μετριοπαθείς ομάδες της κεντροδεξιάς, αλλά και από τις παρυφές των εθνικοφρόνων της ΝΔ και ειδικά της ομάδας Σαμαρά, που με αφορμή το ζήτημα του Σκοπιανού και την εξωτερική πολιτική, είδε το ζήτημα του ΟΤΕ σαν το κερασάκι στην τούρτα υποστηρίζοντας ότι οι τεχνολογικές εγκαταστάσεις που θα τεθούν σε εφαρμογή μετά την ιδιωτικοποίηση, αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια και την άμυνα της χώρας…
Για να φτάσουμε έτσι σε εκείνο το θερμό πολιτικό καλοκαίρι του 1993 και την άρον άρον επιστροφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από τις διακοπές, για να συγκρατήσει το κύμα φυγής από την ΝΔ και να αποφύγει την πτώση, μιας και ορισμένοι από τους κυβερνητικούς κύκλους πίστευαν ότι εφόσον τον Ιούνιο είχαμε την ανεξαρτητοποίηση Σαμαρά με την δημιουργία της “Πολιτικής Άνοιξης” και πως όλο το καλοκαίρι δεν υπήρξε κάποια σημαντική ανεξαρτητοποίηση, τότε θα ακολουθήσει ένας σχετικά ισορροπημένος πολιτικός χειμώνας, που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο…
Αμ δεν όμως…. Εκείνη την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου του 1993, άνοιξαν οι πύλες της μαζικής εξόδου και φυγής από την ΝΔ και τα όσα κατέγραφαν εκείνη την εβδομάδα οι τηλεοπτικοί δέκτες, σε διάφορα πολιτικά γραφεία των βουλευτών που ανεξαρτητοποιήθηκαν και ανήκαν στην ομάδα Σαμαρά, όσο και στην Βουλή αλλά και σε γραφεία διαφόρων τοπικών οργανώσεων στην επαρχία, ήταν σκηνές απείρου κάλλους και “πολιτικού πολιτισμού”… Τα όσα διαδραματίζονταν στους διαδρόμους της Βουλής με τις συνοδείες πολλών βουλευτών (της ομάδας Σαμαρά) που πήγαιναν στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής να καταθέσουν την δήλωση ανεξαρτητοποίησης και έπειτα στα γραφεία της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ ήταν κάτι το πρωτόγνωρο… Βρισιές, προπηλακισμοί, ξύλο, απειλές, επιθέσεις και χαρακτηρισμοί εκδικητικού και μισαλλόδοξου ύφους από απλά μέλη, οπαδούς και στελέχη ενός όχλου που είχαν κατακλύσει τους διαδρόμους της Βουλής χωρίς άδεια αλλά με τα κλειστά μάτια της κυβέρνησης, ώστε να εκφοβίσουν και να απειλήσουν όποιον τολμούσε να αποστασιοποιηθεί ή και ακόμα να ανεξαρτητοποιηθεί…
Είμαι σίγουρος πως εκείνη την εβδομάδα της μαζικής φυγής και των παραιτήσεων, ακόμα και ο καφετζής της Βουλής μπορεί να έφαγε ξύλο καθώς πήγαινε να αφήσει τους καφέδες, στα γραφεία της ΝΔ… Ο οποιοσδήποτε έμπαινε στα γραφεία της Βουλής εκείνη την εβδομάδα με ένα χαρτί στα χέρια δεχόταν επίθεση, γιατί όλοι θεωρούνταν ύποπτοι ανεξαρτητοποιήσεως…Έτσι μετά τις ηχηρές αποχωρήσεις Γεροντόπουλου και άλλων Σαμαρικών Βουλευτών, ο καθένας απλά περίμενε και διάβαζε τις πιθανότητες για το ποιος μπορεί να είναι αυτός ο ένας που και αριθμητικά θα ρίξει τον πύργο του Jenga…
Παρά ταύτα ένα σύνθημα κυριαρχούσε για μήνες “Άτιμε καλαματιανέ μας την έφερες…” και εκεί που όλα έμοιαζαν να τελειώνουν, ένας κυβερνητικός βουλευτής από την Κεντρική Μακεδονία, με σχεδόν ανύπαρκτη κοινοβουλευτική παρουσία, με μια άγνωστη βουλευτική ταυτότητα, αλλά γνωστός για την προσωπική του φιλία με τον Αντώνη Σαμαρά και την συμμετοχή του στην άτυπη εσωκομματική ομάδα, αποφάσισε να ακολουθήσει τον ”δρόμο της συνείδησης” του με κυρίες ενστάσεις τους χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο Σκοπιανό και την οικονομική – αγροτική πολιτική…
Ο Γιώργος Συμπιλίδης βουλευτής του Νομού Κιλκίς με την ΝΔ, ήταν ο τελευταίος που δήλωσε την ανεξαρτητοποίηση του και οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη… Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για αρκετό διάστημα μέχρι τις έκτακτες εκλογές του Οκτωβρίου μιλούσε όπως και οι δεξιές φυλλάδες, για χρηματισμό από οικονομικά συμφέροντα της διαπλοκής, εξωγενείς παρεμβάσεις και αποστασία…
Μακρά, παλιά, αιώνια και βαριά τα πολιτικά πάθη και οι ενοχές της Νέας Δημοκρατίας στα χρόνια που πέρασαν και ήρθαν, καθώς από το εκκωφαντικό σύνθημα κατά του Αντώνη Σαμαρά στο Παλε Ντε Σπορ στην ΔΕΘ του Σεπτεμβρίου του 1993, φτάσαμε στο ''Ευρώπη – Ελλάς – Αντώνης Σαμαράς'' το 2009 με την εκλογή του, υπό τον φόβο της κοινωνικής αγανάκτησης και της πολιτικής ανόδου της Αριστεράς για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση και την επικρότηση του ως το τέλος με την πλήρη υπόκλιση στις εντολές του Βερολίνου, υπό τον φόβο πάλι της Αστικής Δεξιάς, να μην έρθει η Αριστερά…
Λίγοι όμως έως ελάχιστοι ξέρουν και γνωρίζουν το βέτο που έβαλε σύσσωμη η κομματική βάση της ΝΔ προς την ηγεσία όταν ψελλίστηκαν κάποιες κουβέντες, ώστε ο Γιώργος Συμπιλίδης να είναι υποψήφιος στο Κιλκίς στις διπλές εκλογές του 2012… Όλοι τότε από την βάση και τις οργανώσεις όχι απλά ανέβηκαν στα κάγκελα αλλά άρχισαν να τα μασάνε κιόλας, καθώς μπορεί να δέχτηκαν ως Αρχηγό αυτόν που κάποτε χαρακτήριζαν όπου στέκονταν ως “Προδότη” και να τον έκαναν αργότερα πανηγυρικά αρχηγό, αλλά τους πήγαινε πολύ να δεχτούν πίσω και τον αριθμητικό αίτιο της πτώσης, που οδήγησε στην θριαμβευτική επάνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία…
Παράξενο ψυχολογικό σύμπλεγμα μα την αλήθεια...
0 Σχόλια