Λοιπόν σύντροφοι, το ότι ο ρεαλισμός μας υποχρεώνει σε αναδίπλωση, φαντάζομαι το καταλαβαίνουμε όλοι. Τουλάχιστον οι σύντροφοι από τα παλιά και την από δώθε μεριά της όχθης πρέπει να το αντιλαμβάνονται.
Η Πολιτική πραγματικότητα δεν αρκείται στα πολιτικά συμπεράσματα περί καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (αυτό το κάνει περίφημα το ΚΚΕ), αλλά εμβαθύνει στις κοινωνικές δυνατότητες και ευκαιρίες καθώς και στις κοινωνικές αδυναμίες και τελματώσεις. Η συνισταμένη των παραπάνω μας εξηγεί και μας προτείνει την πολιτική επιλογή και εμείς θα πρέπει να φέρουμε στα μέτρα μας αυτή την επιλογή να την μπολιάσουμε με την ουτοπία μας και να την κουβαλήσουμε στις πλάτες μας για όσο ακόμα αντέχουμε.
Μακάρι ένας λαοπρόβλητος ηγέτης να προβάλλονταν από λαό ικανό να κρίνει και δημοκράτη και πολίτη και έτοιμο να στηρίξει τον «μεγάλο» σκοπό…
Αλλά αυτός ο λαός σύντροφοι αποτελεί πλέον λάφυρο στην «φιλελεύθερη» προπαγάνδα.
Ξέρω, η ιστορική αναγκαιότητα θα προκύψει κάποια στιγμή. Φοβάμαι όμως μην είναι λίγο πριν απ’ το τέλος. Αυτά όμως είναι μελλοντολογία.
Τώρα έχουμε να κάνουμε με την «μιντιακή δημοκρατία» του Μητσοτάκη.
Τώρα έχουμε να κάνουμε με το «πάρτα όλα ιδιώτη»
Τώρα έχουμε να κάνουμε με το «πάρτα όλα Μπάϊντεν».
Τώρα έχουμε να κάνουμε με το «βρείτε τα» του Σολτς.
Τώρα έχουμε να κάνουμε με τον Μωάμεθ τον πορθητή.
Τώρα έχουμε να κάνουμε με την ακρίβεια και με την ξανά επερχόμενη πτώχευση…
Κι όταν καταλαβαίνεις πως έχασες μια μάχη το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να αναδιπλώνεσαι.
Αναδιατάσσεσαι, βάζεις μπροστά όσους ακόμα έχουν «λαϊκό έρεισμα», μπαίνεις και συ από δίπλα και σπρώχνεις. Να πάρουμε πίσω τον λαό και αυτή την φορά να τον πείσουμε πως ότι πιστεύουμε εμείς είναι το αύριο που και αυτός επιδιώκει.
Και όποιος έχει να προτείνει κάποιον πέρα από τον Αλέξη Τσίπρα που μπορεί να κερδίσει να μου το πει και μένα.
Ο πόλεμος πρέπει να κερδηθεί.
Τώρα τα περί ανασύστασης του ΠΑΣΟΚ ας τα αφήσουμε καλύτερα στον Ανδρουλάκη.
Τα περί της λειτουργίας του κόμματος ειδικά στην Αριστερά η ιστορία έχει να πει και να διδάξει πολλά και δυστυχώς εξ απ’ ανέκαθεν η δημοκρατία εξαντλείται στην συμμετοχή μας και στην μικρο – μεγάλη επιρροή μας.
Όπως και να έχει το Μοναστήρι δεν είναι επιλογή.
Σάκης Κατσιάνης
Επιμένω λοιπόν και προσκαλώ σας όλους τους φίλους από παλιά.
Να είμαστε μαζί και πάλι στις επερχόμενες εκλογές.
Λοιπόν Σύντροφοι απ’ τα παλιά, αυτά…-
0 Σχόλια