Όλες οι επαναστάσεις ανά τον κόσμο, είχαν ''καύσιμο'' και κινητήρια δύναμη τις κοινωνικές ανάγκες και την αλλαγή του υπάρχοντος καθεστώτος...Σε όποια χώρα της γης και σε όποιο τόπο κι αν ψάξει η επιστήμη της ιστορίας, βλέπει και διαπιστώνει ότι οι ανάγκες και η κοινωνική αδικία ήταν αυτές που πάντα οδηγούσαν έναν λαό στην εξέγερση και την επανάσταση... Τα εθνικά και θρησκευτικά ταυτοτικά στοιχεία έρχονταν αργότερα, όταν έπρεπε όλη η οργανωμένη επαναστατική δράση να συγκεντρωθεί κάτω από μια κοινή σημαία και μια ενιαία ταυτότητα...Δεν είναι τυχαίο ότι χρειάστηκαν 400 χρόνια υποδούλωσης που ουσιαστικά γενιές και γενιές ολόκληρες ξέχασαν ποιοι είναι, με τους μύθους να μεταφέρονται από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά στα κρυφά, για τον Μαρμαρωμένο βασιλιά στην Πόλη, για τα αρχαία χρόνια και την μετέπειτα δόξα του Βυζαντίου...
Οι Ρωμιοί της Τουρκοκρατίας, δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα για τα αρχαία κλασικά χρόνια, την δόξα της Αρχαίας Ελλάδας, την Αρχαία Αθήνα ή το βασίλειο των Μυκηνών...Ήξεραν και θυμόντουσαν μόνον ότι τους συνέδεε με το Βυζάντιο και την Χριστιανική πίστη...Παρά ταύτα ο κλήρος, το Πατριαρχείο και οι ανώτατοι Αρχιερείς οι οποίοι με τόση ορμή και θάρρος ευλογούσαν τα σπαθιά των Αυτοκρατόρων, όταν πήγαιναν να πολεμήσουν κατά των Οθωμανών για 400 χρόνια έπειτα όχι απλά δεν κουνήθηκαν και δεν ψέλλισαν λέξη αλλά όταν στην ηπειρωτική Ελλάδα ξεσηκώθηκε η επανάσταση, οι ίδιοι την αφόρισαν και χαρακτήρισαν τους επαναστατημένους Έλληνες ξυπόλυτους...
Τι ήταν όμως αυτό που παρακίνησε τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας και ειδικά του Μοριά στην Επανάσταση; φυσικά τα κοινωνικά και ταξικά κίνητρα, οι ανάγκες και ο τρόπος ασφυκτικής διαβίωσης ο οποίος δεν μπορούσε πλέον να χαρακτηριστεί ούτε καν ως επιβίωση κι όχι ως ένας τρόπος αρμονικής συνύπαρξης με κεντρικά δίκαια την Ελευθερία και την Τιμή...Ο μέσος Ρωμιός δεν μπορούσε να έχει δική του γη, ήταν σκλάβος των Τούρκων, δεν είχε δικαίωμα να ορίζει το τι γίνεται στο σπίτι του και να ορίζει τα του οίκου του, τα παιδιά του και η οικογένεια του ήταν θεωρητικά δικά του, καθώς μπορούσε ανά πάσα στιγμή ο Τούρκος Αγάς, να πάρει τις κόρες του για το χαρέμι και τα αρσενικά παιδιά του για γενίτσαρους...
Η ζωή του ακόμα και ως φυσικό πρόσωπο ήταν κάτι το σχετικό, γιατί ήταν στην δικαιοδοσία του Οθωμανού Καϊμακάμη...Αυτό το ποτήρι είχε ξεχειλίσει τότε και όταν σιγά σιγά από τα Ορλωφικά και μετά, ο μέσος Ρωμιός άρχισε να μαθαίνει ποιος είναι, δεν ζητούσε τα μεγαλεία των Αρχαίων χρόνων αλλά την στοιχειώδη ελευθερία, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια που θα έπρεπε να είχε...
Έτσι από τότε κιόλας μέχρι και σήμερα σε όλες τις επαναστάσεις, σε όλα τα μέρη της γης, η τότε αστική τάξη, η κοινωνία του χρήματος και οι κολιεγιάδες της τότε εξουσίας που ήταν οι Οθωμανοί άρχισαν να χαρακτηρίζουν τρελούς τους επαναστατημένους Έλληνες και ότι έβλεπαν όνειρα, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που προσέτρεξαν στην βοήθεια των Τούρκων, για να τους προστατέψουν...
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε για τις συμφωνίες υπαναχώρησης που ζητούσαν οι Κοτζαμπάσηδες και οι Προεστοί από τα χωριά του Μοριά είπε το ιστορικό: «Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Ιμπραήμ να σας δώσω του Έθνους...Όποιο χωριό δεν γυρίσει στο Έθνος θα το αφανίσω εγώ ο ίδιος...Από την μια θα βγαίνουν οι αραπάδες και από την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω...Φωτιά και Τσεκούρι στους Προσκυνημένους...».
Μέχρι να φτάσουν να λένε στους ντόπιους υπηκόους τους, λίγες ημέρες πριν καταφθάσει ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μετά την έναρξη της επανάστασης και την Συνέλευση της Επιδαύρου ότι: «Κάντε υπομονή έρχεται ο Ιμπραήμ..», μέχρι εκεί είχε φτάσει η τότε αστική τάξη και η ολιγαρχία της εποχής... Περίμενε βοήθεια από τους Τούρκους, γιατί δεν ήθελε να χάσει τα προνόμια της σε καμία περίπτωση...
Ίσως τελικά αυτή η χώρα και αυτός ο τόπος, να μην ελευθερώθηκε πραγματικά και ουσιαστικά ποτέ απ' όταν εισέβαλε ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο...
0 Σχόλια