Ο πολιτικός μήνας του Οκτωβρίου, έχει ένα ιδιαίτερο συμβολισμό διαχρονικά για την ελληνική κεντροαριστερά και ειδικότερα για την εγχώρια Σοσιαλδημοκρατία, (βλέπε ΠΑΣΟΚ...). Στις 18 Οκτωβρίου του 1981 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία, ως το πρώτο Κεντροαριστερό κόμμα όχι μόνο στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά ακόμα και από τα μετεμφυλιακά χρόνια...
Οι πρώτες ημέρες εκείνου του Οκτωβρίου του 1981 ήταν γεμάτες με συνθήματα όπως "Στις 18...Σοσιαλισμό" και "Στις 18 Οκτωβρίου, Ραντεβού με την Ιστορία"...Πολλοί Οκτώβριοι και Τρίτες Σεπτεμβρίου πέρασαν από τότε στην πολιτική ιστορία τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της χώρας πότε με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πότε στην αντιπολίτευση και με πολλούς αρχηγούς να αλλάζουν από το 2010 και την είσοδο της χώρας στην μνημονιακή δυστυχία...
Κανείς από εκείνους τους Αρχηγούς από τον Γιώργο Παπανδρέου και τα εγκληματικά λάθη του και έπειτα, δεν μπόρεσε να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική τροχιά, κοινώς κανείς μέχρι σήμερα δεν παρουσιάστηκε, με ικανότητες και προοπτικές να γίνει πρωθυπουργός...
Έτσι φτάσαμε στον ερχόμενο πραγματικά δύσκολο Οκτώβριο του 2024 για το ΠΑΣΟΚ, όπου η βάση του στις 6 κ' 10/10 θα κληθεί να επιλέξει ηγεσία και να κρίνει τον Νίκο Ανδρουλάκη, όχι μόνο πλέον σαν αρχηγό και πρόεδρο, αλλά σαν έναν πολιτικό ηγέτη υπό το ερώτημα του αν θα μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός κάποτε; Δεν ξέρω αν κρίθηκε καταλυτικά η ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου και αν τελικά το σαφές αίτημα της κοινωνικής πλειοψηφίας της χώρας για ενιαία έκφραση της κεντροαριστεράς, θα ξεπεράσει και θα παραμερίσει και τον ίδιο πια όπως φαίνεται πως θα γίνει με τον Στέφανο Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι πλέον έχουν καταλάβει πως μόνο οι μαρκίζες έχουν μείνει...
Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε και έγινε Κιν.Αλ, η οικονομία άλλαξε, η Ευρώπη, η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία άλλαξαν, ακόμα και ο τρόπος που ψηφίζει ο κόσμος άλλαξε...
Ίσως τελικά να ήρθαν τόσο μπροστά και τόσο εμφατικά οι κοινωνικές ανάγκες και οι εξελίξεις των πολιτικών διεργασιών, που τα πολιτικά Brand Νame όσο μεγάλα κι αν είναι, δεν μπορούν πλέον να κρατήσουν ζωντανό κανένα κατάλοιπο είτε πολιτικό είτε ιδεολογικό...
Η προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου την δεκαετία του 80' ήταν όντως μεγάλη στον τόπο σε σχέση με τον εκσυγχρονισμό και την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά όπως λένε οι παλιοί ''ο Ανδρέας ήταν ένας..'' και φυσικά μνημονεύεται με νοσταλγία μεταξύ άλλων και για τα μπουζούκια, τις σαμπάνιες, τα ταξίδια, την πρόσβαση στην χρηματοδότηση και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνικής ζωής...
Αυτός ήταν ο πολιτικός άθλος του Ανδρέα Παπανδρέου και η παρακαταθήκη του, το ότι κατάφερε να αστικοποιήσει τον μέσο πολίτη και να αναδείξει την μεσαία τάξη στην χώρα, εξαλείφοντας σημαντικά την φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση...
Οι ίδιες ανάγκες υπάρχουν σήμερα στην κοινωνία και στην οικονομία και πραγματικά η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να γυρίσει ξανά μετά από 15 χρόνια κρίσης και μιας χαμένης γενιάς, πάλι στα μπουζούκια, στα ταξίδια, στην κοινωνική ευημερία και στην καλοπέραση...Το έχει ανάγκη η κοινωνική πλειοψηφία πλέον, αλλά αυτό δεν θα γίνει μέσω κανενός πλέον πολιτικού Brand με ''ληγμένη'' ιστορία και παρακαταθήκη...
Αυτά τα βιβλία τα διαβάσαμε πολλές φορές και ότι είχαν να μας προσφέρουν μας το πρόσφεραν και ο Πράσινος Ήλιος και όλα τα μοντέλα της Σοσιαλδημοκρατίας...Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε άλλο πλέον στην Κεντροαριστερά και στην προοδευτική παράταξη...
Αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά σήμερα είναι ο ένας σύγχρονος "Τρίτος δρόμος" όπως είχε γράψει ο Ανδρέας Παπανδρέου την δεκαετία του 70'...Χρειαζόμαστε μια ενιαία προοδευτική κεντροαριστερά, που θα φέρει την πραγματική πολιτική αλλαγή στην σύγχρονη Ελλάδα, σύντομα και συντεταγμένα...
0 Σχόλια