Δεν μιλάμε πλέον για Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, αλλά για «παγκόσμιο ΝΑΤΟ». Μια στρατηγική επέκτασης που δεν περιορίζεται στην αναχαίτιση της Ρωσίας ή του παλιού Ανατολικού Μπλοκ, αλλά κάθε εχθρού της «Συλλογικής Δύσης». Η Συμμαχία έχει συνάψει εταιρικές σχέσεις[9] με τις: Κολομβία[10], Δημοκρατία της Κορέας, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία, το Ιράκ την Μογγολία και το Πακιστάν. Κάπως έτσι εξηγείται και η πρόσκληση της Ιαπωνίας ή της Νέας Ζηλανδίας στην Σύνοδο.
Ξεχωρίζει ο ρόλος της Ιαπωνίας[11], η οποία δια του Πρωθυπουργού Κισίντα ισχυρίστηκε πως «Η Ουκρανία του σήμερα, θα είναι η Ανατολική Ασία του αύριο». Η Ιαπωνία θα παίξει έναν στρατηγικό ρόλο μιας φιλοδυτικής συμμαχίας του Ινδο-Ειρηνικού που θα αναχαιτίσει την επιρροή της Κίνας. Αναφύονται διάφορες θεματικές: Νότια Σινική Θάλασσα, Ταϊβάν, Βόρεια Κορέα κλπ. Είναι χαρακτηριστικό πως για πρώτη φορά το ΝΑΤΟ ορίζει την Κίνα σαν αντίπαλο στα συμφέροντά του.
Μια άλλη εξέλιξη περιλαμβάνει την έμφαση που δίνεται στην στρατηγική της πράσινης μετάβασης και της Κλιματικής Αλλαγής[12]. Τι διατίθεται να κάνει μια αμυντική συμμαχία για την αναχαίτιση της Κλιματικής Αλλαγής; Μέχρις στιγμής και με βάση το Καταστατικό του ΝΑΤΟ μάλλον ελάχιστα πράγματα. Ωστόσο το ανησυχητικό που παρατηρείται είναι η ολοένα και στενότερη σύμφυση (έως και συγχώνευση) ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Η μεν Ε.Ε βιάζεται να υιοθετήσει μια στρατηγική ευρωπαϊκής ασφάλειας (ίσως και πέρα από το ΝΑΤΟ-αυτή ήταν η επιδίωξη της Γερμανίας πριν μια δεκαετία) που θα μπορεί να υποκαθιστά το ΝΑΤΟ όταν αυτό για καταστατικούς λόγους δεν θα μπορεί να επέμβει ενεργά στην Ουκρανία. Ενώ το ΝΑΤΟ θα υιοθετεί την φρασεολογία της ατζέντας της Ε.Ε σε ό,τι αφορά την οικουμενική προβολή των «φιλελεύθερων αξιών»-ήτοι της προστασίας της γυναίκας, των μειονοτήτων και του περιβάλλοντος. Όχι με τον παλιό γνωστό τρόπο των βίαιων επεμβάσεων, αλλά με μια διάχυτη στρατηγική πολλαπλών μέσων επιβολής εξουσίας. Φοβούμαστε ότι η νέα διακήρυξη υπέρ της επιτάχυνσης της ψηφιακής μετάβασης και της πράσινης μετάβασης, καθώς και του ορισμού της Κλιματικής Αλλαγής ως «εχθρού» και κινδύνου για το ΝΑΤΟ, θα προκαλέσει ασφυξία σε μια σειρά χώρες που δεν θα θέλουν να δεσμευτούν με όλο το «πακέτο» υποχρεώσεων που συνεπάγεται η υιοθέτηση αυτή της ατζέντας.
Πολύ φοβόμαστε ότι οι νέες δεσμεύσεις που αναλαμβάνει το ΝΑΤΟ δεν απευθύνονται μόνο κατά των «εχθρικών» χωρών, αλλά και στους συνοδοιπόρους και κράτη-μέλη του. Τουτέστιν ο κλοιός θα σφίξει δραματικά περισσότερο για όλους και ιδίως για όσους δεν θέλουν να ταυτιστούν τόσο πολύ-όπως η Ουγγαρία ή ακόμη και λαοί που δυσφορούν με το κόστος της ενεργειακής μετάβασης.
0 Σχόλια