Δεν άνοιξε η πόρτα του φρενοκομείου αλλά της κόλασης...- Γράφει ο Λάμπρος Παπαδής

 

Παρακολουθώ από νωρίς το μεσημέρι, τα όσα διαδραματίζονται στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω, φέρνει μόνο θλίψη για την ελληνική αριστερά και την προοδευτική παράταξη στη χώρα...

Μια ατμόσφαιρα κακώς εννοούμενη γηπεδική που σε όλες τις εκφάνσεις της με τραμπουκισμούς, εντάσεις, συνθήματα και μόνιμο φανατισμό για το ποιος θα πάρει την ρεβάνς...

Και μιας και το συνέδριο πραγματοποιείται σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, νομίζω ότι αυτό που ταιριάζει καλύτερα ως συμβολική ερμηνεία και σχόλιο, είναι οι στίχοι από ένα τραγούδι του αείμνηστου Βασίλη Καρρά που έλεγε: " Δες τι απέμεινε, δες τι απέμεινε...Στάχτη και δάκρυ ένα έγινε...".

Δεν ξέρω αν απόψε μπαίνει μέσω της οριστικής πλέον διάσπασης, με τις ανεξαρτητοποιήσεις των βουλευτών της μεριάς Κασσελάκη και την από Δευτέρα πλέον κατρακύληση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη κοινοβουλευτική θέση, πίσω από το ΠΑΣΟΚ πάντως σήμερα πέφτει το αφήγημα όσων έβλεπαν τον Αύγουστο του 2023, τον Στέφανο Κασσελάκη ως τον ικανό αριστερό Μητσοτάκη, που θα έριχνε τον νυν δεξιό Μητσοτάκη...Απόψε εκτός από το πολιτικό προφίλ αφηγήματος και προσωπίδας του Στέφανου Κασσελάκη, βυθίζεται στην κόλαση και η ελληνική αριστερά με τον πιο επίσημο τρόπο...

Η κρίση ταυτότητας, η εσωστρέφεια, η γκρίνια, η στασιμότητα και η συρρίκνωση δυστυχώς τώρα θα οξυνθούν και ευθύνη έχουν όλοι...

Και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, όπως έλεγε η παλιά τηλεοπτική διαφήμιση...

Όσοι τον πίστεψαν και τον στήριξαν...Όσοι δεν τον πίστεψαν και απλά περίμεναν, μέχρι να πέσει μόνος του...

Όσοι έφυγαν και απλά δοκιμάστηκαν...Όσοι έμειναν και απλά είτε στην αρχή συμμάχησαν μαζί του και συμμαχούν ακόμα, έξω από το "Γκάζι" LIVE αλλά και όσοι διαφώνησαν στην πορεία και απλά βγήκαν στην αρχή με χλιαρές θέσεις, χωρίς να προλάβουν το κακό...

Είναι ίσως η πρώτη φορά κατά την δική μου άποψη, που σε έναν πολιτικό οργανισμό και ένα κόμμα για το κατάντημα του φταίνε όλοι ή μάλλον φταίμε όλοι και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, ακόμα και για τα 5' δευτερόλεπτα που μπορεί να πίστεψα το 2023 ότι αυτός ο άνθρωπος θα φέρει την ενότητα...

Η αριστερά είναι στον δρόμο και στους αγώνες για τους σκοπούς και όχι για τα πρόσωπα...Η αριστερά φωνάζει συνθήματα για το δίκαιο του συνόλου και όχι το δίκαιο του ατόμου...

Η αριστερά πολεμάει στους αγώνες συντεταγμένα, με οργανωμένο αγώνα και αιτιολογικούς σκοπούς και όχι απλά για να συμπληρώνουν φωτογραφικά άλμπουμ στα social media, οι εκλεκτοί ενός έκπτωτου προέδρου, οι οποίοι χρειάζονται άλλη μια selfie μαζί του αλλά με φόντο ένα αυθόρμητο πλήθος πίσω τους...