Ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και συνεργασίες επιδιώκει η Κουμουνδούρου, μοναχικό δρόμο διαλέγει ο Νίκος Ανδρουλάκης
Μομφή εκτός Βουλής από την κοινωνία, μομφή εντός Βουλής από τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης». Αυτό το μήνυμα εξέπεμψε η Κουμουνδούρου όλες τις προηγούμενες ημέρες, με τον Σωκράτη Φάμελλο να επαναλαμβάνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας «απονομιμοποιημένος πρωθυπουργός».
Άλλωστε, για πρώτη φορά σε δημοσκοπικές μετρήσεις η πλειοψηφία των πολιτών προκρίνει την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Βέβαια, ανεξάρτητα από την έκβαση της ψηφοφορίας -λίγο πολύ αυτό ήταν δεδομένο-, η κοινή μάχη που δόθηκε στο Κοινοβούλιο και η συνεργασία που αποτυπώθηκε στο κείμενο της πρότασης δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης της Ν.Δ. αποτελούν ένα κρίσιμο σημείο πολιτικής συνάντησης των προοδευτικών κομμάτων. Πώς έφτασαν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά και η Πλεύση Ελευθερίας να δώσουν τα χέρια;
Το παρασκήνιο
Στις 5 το απόγευμα της προηγούμενης Τετάρτης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, συνοδευόμενη από τις υπογραφές 85 βουλευτών της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Η επικοινωνία μεταξύ των τεσσάρων πλευρών ξεκίνησε το βράδυ της Καθαρής Δευτέρας. Το ίδιο βράδυ στάλθηκε το πρώτο κείμενο από τη Χαριλάου Τρικούπη στα άλλα κομματικά επιτελεία. Ακολούθησαν ζυμώσεις και διαβουλεύσεις. Στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαμορφώσει το δικό τους κείμενο, προκρίνοντας, πέρα από την υπόθεση των Τεμπών, ζητήματα που αφορούν συνολικά το Κράτος Δικαίου, τις υποκλοπές, τη Δικαιοσύνη, την αισχροκέρδεια, τα καρτέλ κ.ά.
Τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα εντάχθηκαν και στο τελικό κείμενο. Οι οριστικές πινελιές μπήκαν στο κείμενο την Τετάρτη το πρωί. Η επικοινωνία των πολιτικών αρχηγών συνεχίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή, ενώ επικοινωνία υπήρχε και μεταξύ των γραμματέων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, με τον Διονύση Καλαματιανό (ΣΥΡΙΖΑ), τον Δημήτρη Μπιάγκη (ΠΑΣΟΚ) και την Πέτη Πέρκα (Νέα Αριστερά) να βρίσκονται σε διαρκή διαβούλευση. Σημειωτέον ότι, παρά την αρχική διαφωνία του ΠΑΣΟΚ, που θεωρούσε περιττή την προ ημερησίας συζήτηση με δεδομένο ότι θα προχωρούσε η πρόταση δυσπιστίας, εντέλει η διαδικασία έγινε κανονικά. Οι τελικές αποφάσεις ελήφθησαν την Τρίτη το βράδυ.
Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξαν μεγάλες τριβές μεταξύ των τεσσάρων κομμάτων. Βέβαια, σύμφωνα με πληροφορίες, αρχικώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά εξέφρασαν ενστάσεις για το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θα ανακοίνωνε την απόφαση για μομφή. Τελικά, υπήρξε συμφωνία μεταξύ των κομματικών επιτελείων και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με θεσμικό τρόπο κατέθεσε την πρόταση. Υπενθυμίζεται ότι αντίστοιχη ήταν η διαδικασία που είχε ακολουθηθεί και το 2024, όταν είχε κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας για τα χαλκευμένα ηχητικά του σταθμάρχη.
Πρόλογος σύμπλευσης ή συγκυριακή απόφαση;
Μπορεί άραγε η απόφαση για κοινή πρόταση μομφής να λειτουργήσει ως προπομπός ευρύτερων συνεργασιών; Προφανώς, η σχέση μεταξύ των κομμάτων είναι αμιγώς ανταγωνιστική γιατί έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Εντούτοις, τα δεδομένα είναι λίγο πολύ συγκεκριμένα. Η «εισβολή» του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό προσκήνιο ανάγκασε την προοδευτική αντιπολίτευση να καθίσει στο ίδιο τραπέζι και να λάβει κοινές αποφάσεις. Αυτό το οποίο ξεκαθαρίζουν στην Κουμουνδούρου είναι ότι οι συνεργασίες αποτελούν βασικό συστατικό στοιχείο της στρατηγικής του κόμματος.
Άλλωστε, υπενθυμίζουν ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ «γεννήθηκε» στη βάση της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων. Από την άλλη, κομματικές πηγές σχολιάζουν ότι προτεραιότητα είναι η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να λειτουργήσει ως εγγυήτρια δύναμη στις συνεργασίες του μέλλοντος. Στο ίδιο μήκος κύματος, υπογραμμίζουν την ανάγκη προγραμματικών συγκλίσεων προκειμένου να υπάρξει μια προοδευτική διέξοδος «από τη δυστοπία Μητσοτάκη», όπως τη χαρακτηρίζουν.
Η κοινή πρόταση δυσπιστίας, πάντως, φαίνεται πως «μίκρυνε» την απόσταση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Κουμουνδούρου και Πατησίων μετά την αποχή της Νέας Αριστεράς από την τρίτη προεδρική εκλογή. Βέβαια, η κοινή πρόταση δυσπιστίας δεν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέου τύπου συνεργασίες. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά δεν αποκλείουν τη σύγκλιση και τη συνεργασία των προοδευτικών κομμάτων. Υπάρχουν, όμως, προϋποθέσεις, πρωτίστως προγραμματικές, αλλά όχι μόνο.
Σημειωτέον ότι η Όλγα Γεροβασίλη δεν απέρριψε τη δημιουργία νέας Κ.Ο. με διακριτό όνομα, στην οποία θα συμμετέχουν τα δύο κόμματα αλλά και ανεξάρτητοι βουλευτές. Ωστόσο, το συγκεκριμένο ενδεχόμενο δεν το βλέπουν με θετικό μάτι άπαντες στα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου. Αντίστοιχα, στο εσωτερικό της ΝΕ.ΑΡ. τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, καθώς υπάρχουν διαφωνίες τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και βάσης.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τον «μοναχικό δρόμο» της αυτόνομης πορείας και της αμφίπλευρης διεύρυνσης. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν δύο κρίσιμες παράμετροι που ανακατεύουν την πολιτική τράπουλα. Πρώτον, η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη αποκλείει κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Δεύτερον, η πλειονότητα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, είτε δημοσίως είτε σε συνομιλίες, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τα κόμματα της Αριστεράς. Όπως και να ’χει, τα πολιτικά δεδομένα μετά την 28η Φεβρουαρίου έχουν αλλάξει συνολικά.
0 Σχόλια