Στην πολιτική σκηνή της χώρας, το πολιτικό τοπίο στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να περνάει μια νέα φάση έντονων διεργασιών και αντιπαραθέσεων. Η συζήτηση για το ποιος θα εκπροσωπήσει τον χώρο αυτό με μια σαφή και αδιαπραγμάτευτη στροφή προς την ατζέντα που καλλιέργησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, φαίνεται να αναζωπυρώνεται. Η υπόθεση δεν είναι απλή.
Στο επίκεντρο βρίσκονται δύο πολιτικοί που μοιάζουν να κινούνται στα όρια του παλιού και του νέου, ο Πάνος Καμμένος και ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Πάνος Καμμένος, έχει κάνει γνωστή την πρόθεσή του να αναλάβει ρόλο στον νέο χώρο που διαμορφώνεται δεξιότερα της ΝΔ. Με σαφή λόγο και στάση, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα είναι «παρών» στην περίπτωση που ο Αντώνης Σαμαράς αποφασίσει να ιδρύσει κόμμα, και θα σταθεί απέναντί του βάζοντας ουσιαστικά το δικό του λιθαράκι στον ανταγωνισμό για την ηγεμονία στη συντηρητική δεξιά.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, παρά την παλιά συνύπαρξη και συνεργασία τους στην ΝΔ, οι σχέσεις των δύο πολιτικών δεν είναι πλέον φιλικές. Ο Καμμένος χαρακτηρίζει τον Σαμαρά «μη αξιόπιστο», υπονοώντας ότι οι πολιτικές και προσωπικές διαφορές τους έχουν αφήσει βαριά κληρονομιά και ο ανταγωνισμός τους δεν είναι απλά μια πολιτική αντιπαράθεση, αλλά μια σύγκρουση διαφορετικών ιδεολογικών προσεγγίσεων. Από την άλλη πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται να σκέφτεται την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα. Η κίνησή του αυτή προκαλεί αίσθηση, καθώς δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα αν θα ακολουθήσει την «γραμμή Τραμπ», όπως φημολογείται, ή αν θα κινηθεί σε μια πιο παραδοσιακή, συντηρητική αλλά και πιο μετριοπαθή δεξιά πλατφόρμα. Η ιδέα της δημιουργίας ενός κόμματος από τον Σαμαρά φέρνει στο προσκήνιο τη συζήτηση για τη διάσπαση του δεξιού χώρου και το ενδεχόμενο να υπάρξει μια διπλή πρόταση προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ που αισθάνονται ότι το κόμμα του Μητσοτάκη έχει «μετακινηθεί» προς το κέντρο ή και προς πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές.
Η ατζέντα που συνδέεται με τον Ντόναλντ Τραμπ, και που φαίνεται να εμπνέει τους νέους δεξιούς σχηματισμούς, περιλαμβάνει στοιχεία όπως η σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική, η εθνικιστική ρητορική, η αμφισβήτηση των παραδοσιακών δημοκρατικών θεσμών και των μέσων ενημέρωσης, καθώς και μια οικονομική πολιτική που συνδυάζει προστατευτισμό και λαϊκισμό. Στην Ελλάδα, η προσαρμογή αυτής της ατζέντας στην εγχώρια πολιτική πραγματικότητα δεν είναι χωρίς αντιφάσεις. Οι δύο πολιτικοί που φαίνεται να ανταγωνίζονται για την ηγεσία αυτής της τάσης, έχουν ιστορικά διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές και πολιτικές εμπειρίες.
Ο Πάνος Καμμένος, με το παρελθόν του, έχει ευκολότερη πρόσβαση σε ένα κοινό που απορρίπτει τις φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές τάσεις. Αντίθετα, ο Σαμαράς, παρά τις σκληρές του θέσεις κατά το παρελθόν, έχει υπηρετήσει και πιο μετριοπαθείς πολιτικές και έχει δεχθεί κριτική για τις μετακινήσεις του εντός της ΝΔ.
Αυτή η σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών εκδοχών της δεξιάς, που ωστόσο και οι δύο κοιτάζουν προς την «γραμμή Τραμπ», επιβεβαιώνει την εσωτερική κρίση στον χώρο και το βαθύ χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε παλιές και νέες πολιτικές στρατηγικές. Το ενδιαφέρον είναι πως αυτή η διαμάχη ξεδιπλώνεται σε μια περίοδο που η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να έχει εδραιώσει την ηγεμονία της στο κέντρο και το κεντροδεξιό χώρο, αφήνοντας ένα κενό στην άκρα δεξιά, το οποίο επιχειρούν να καλύψουν πολιτικές προσωπικότητες με αμφιλεγόμενο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον.
Η ίδρυση ενός νέου κόμματος από τον Σαμαρά, σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση Καμμένου, δείχνει ότι ο ανταγωνισμός δεν αφορά μόνο προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά και τη συνολική κατεύθυνση που θα πάρει η συντηρητική δεξιά στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορούν να παραμείνουν αδιάφορες για το πολιτικό σύστημα. Η διαμόρφωση ενός ισχυρού και καθαρού πολιτικού φορέα στα δεξιότερα της ΝΔ που να υιοθετεί πλήρως την ατζέντα Τραμπ θα μπορούσε να αλλάξει άρδην τις πολιτικές ισορροπίες στη χώρα.
Η πολιτική σύγκρουση που αναζωπυρώνεται μεταξύ Πάνου Καμμένου και Αντώνη Σαμαρά στον χώρο δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι απλώς μια προσωπική αντιπαράθεση. Αντιπροσωπεύει τις μεγαλύτερες αντιφάσεις και τις νέες τάσεις που διαμορφώνονται σε έναν χώρο πολιτικά ασαφή, αλλά κρίσιμο για το μέλλον της ελληνικής δεξιάς. Η έκβαση αυτής της μάχης θα κρίνει όχι μόνο το ποιος θα ηγηθεί αυτής της πολιτικής παραλλαγής, αλλά και πόσο ισχυρά θα επηρεάσει το ευρύτερο πολιτικό τοπίο μια στροφή προς ατζέντες που για χρόνια αποτελούν αντικείμενο έντονης διεθνούς κριτικής. Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον παραμένει ζωηρό, καθώς το πολιτικό παιχνίδι στα δεξιότερα της ΝΔ παίρνει νέα τροπή, με δύο παλιούς γνώριμους να παίζουν πλέον ρόλους που ούτε οι ίδιοι, πριν λίγα χρόνια, φαντάζονταν.
Λάμπρος Παπαδής
%20(1).jpg)
0 Σχόλια