Η πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά για “ανταλλαγή ψήφου” στις προτάσεις για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής σχετικά με τυχόν ευθύνες των Μ. Βορίδη και Λ. Αυγενάκη στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αντιμετώπισε το σχόλιο -του Σωκ. Φάμελλου και του Αλ. Χαρίτση- “προφάσεις εν αμαρτίαις”. Αναμενόμενο. Το αφήγημα περί “προοδευτικού μετώπου” απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει περιπέσει σε απαξίωση εδώ και πολύ καιρό.
Το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει και στηρίζει σθεναρά και συμπαγώς την “αυτόνομη πορεία” μέχρι τις επόμενες εκλογές. Σε πείσμα των δημοσκοπήσεων που το φέρνουν έως και 15 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τη Ν.Δ, και παρά τον στροβιλισμό των αποκαλύψεων (Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, κ.ά) και των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων, η Χαριλάου Τρικούπη επιμένει ότι μπορεί να νικήσει έναν πρωθυπουργό που κρίνεται ως “καταλληλότερος” σε ένα κενό εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης.
Κανείς δεν μπορεί να αξιολογήσει εάν θα ήταν όντως εφικτό να προσέλθουν στις κάλπες τα τρία κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς (με κοινά ψηφοδέλτια;), για τον απλούστατο λόγο ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να δοκιμαστεί. Προσφέρει, άλλωστε, και μία ασφάλεια αυτή η επιλογή: μάχη που δεν δίνεται, δεν μπορεί να χαθεί.
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά κατόρθωσαν (επιτέλους) να συνεργαστούν στο θέμα της πρότασης για προανακριτική ως προς το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠ –κάτι που δεν κατέστη εφικτό για την τραγωδία των Τεμπών, και πριν για την Προεδρία της Δημοκρατίας-, και αξίζει να σημειωθεί ότι οι κ. Φάμελλος και Χαρίτσης αντέδρασαν με κοινό τρόπο στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ: αφορμή στάθηκε ο υπαινιγμός για σκιές στη διακυβέρνηση 2015-19, παρότι καμία σχετική αναφορά δεν υπάρχει στη δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας, καθώς η έρευνα αφορά την περίοδο της διακυβέρνησης της Ν.Δ.
Στα τηλεοπτικά πάνελ, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, και της Νέας Αριστεράς, ενώνουν την κριτική τους προς την κυβέρνηση, στις περισσότερες κοινοβουλευτικές μάχες η στάση είναι κοινή, τα στελέχη τους συνομιλούν με άνεση και συγκλίνουν σε πολλά, ωστόσο η απόσταση που χωρίζει τις ηγεσίες είναι μεγάλη.
Συμπαγές και “σιωπηρό” ΠΑΣΟΚ
Για το Νίκο Ανδρουλάκη η πορεία προς τις εκλογές είναι μονόδρομος. Εκεί θα δώσει την μεγάλη μάχη, και για το κόμμα του, και για την ηγεσία του. Μέχρι τότε έχει εξασφαλίσει τουλάχιστον την ανοχή των κορυφαίων στελεχών. Ο Παύλος Γερουλάνος δρα “ομαδικά”, η Άννα Διαμαντοπούλου το ίδιο, και μόνο ο Χάρης Δούκας καταγράφει μικρές διαφοροποιήσεις όποτε του δίνονται αφορμές, όχι, όμως, σε τέτοιο βαθμό που θα θεωρηθούν αμφισβήτηση του προέδρου. Όλοι τελούν σε αναμονή, ουδείς αναλαμβάνει το ρίσκο να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει την αυτονόμη πορεία προς τις εκλογές.
Δύο πράγματα είναι πιθανό να διαταράξουν αυτό το κλίμα: οι δημοσκοπήσεις από το φθινόπωρο και μετά, και η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα για την ίδρυση νέου κόμματος.
Εφόσον, για παράδειγμα, η κυβέρνηση ανακάμψει, ή έστω δεν υποστεί νέες πιέσεις, μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ (που αναμένονται “γενναίες”), και το ΠΑΣΟΚ παραμείνει στη σφαίρα του 13-15%, το αφήγημα για νίκη στις εκλογές θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο. Όλοι θα μιλούν για μία προοπτική που κανείς δεν θα πιστεύει ότι είναι εφικτή. Και τότε, όμως, το ελεγχόμενο και συμπαγές ηγετικό προσωπικό της Χαριλάου Τρικούπη είναι μάλλον απίθανο να κινηθεί.
Από την άλλη, ένα κόμμα Τσίπρα είναι μάλλον βέβαιο ότι θα συσπειρώσει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον κίνδυνο να απωλεσθεί η δεύτερη θέση στις μετρήσεις και αργότερα στις εκλογές.
Το δίλημμα
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ ως αντίπαλό του, κι αυτό είναι βολικό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την άλλη, όμως, είναι και παραπλανητικό. Δημιουργεί εντυπώσεις για μεγαλύτερο εύρος επιρροής, που είναι αμφίβολο εάν θα επιβεβαιωθεί. Εάν, όμως, μπει στο παιχνίδι και ο πρώην πρωθυπουργός, τότε εκ των πραγμάτων η τακτική της Ν.Δ θα είναι διμέτωπη, με ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει στο εκλογικό σώμα.
Το δίλημμα για το Νίκο Ανδρουλάκη θα μεταφερθεί την επομένη των εκλογών, όταν, το πιθανότερο, η Ν.Δ δεν θα διαθέτει αυτοδυναμία και, όπως ακούγεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα του απευθύνει πρόταση συγκυβέρνησης για να μην διαταρραχθεί η πολιτική σταθερότητα και κινδυνεύσει η χώρα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι “υπαρξιακά” αναγκασμένος να αρνηθεί (παρά τις πιέσεις εκ των έσω), η χώρα θα πάει σε δεύτερες εκλογές κι εκεί οι απώλειες μπορεί να είναι σημαντικές.
Μερίδα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιθανό να επιλέξει τον “καταλληλότερο”, άλλοι μπορεί να επιλέξουν την “λύση Τσίπρα”, ανάλογα με το ποσοστό που θα έχει καταγράψει το νέο κόμμα και την συμπαράταξη δυνάμεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά, και τους εν γένει πασοκογενείς που θα έχει προκαλέσει.
Καθώς η κυβέρνηση έχει μπει στον 7ο χρόνο της, και αντιμετωπίζει συνεχώς “διαρροές καυσίμου”, οι παραπάνω εξελίξεις αποτελούν ίσως το πιό επιδραστικό επιχείρημά της. Προσώρας, δεν υπάρχει αντίπαλος. Και όσοι δυνητικά θα μπορούσαν να είναι, κάνουν ότι μπορούν για να ακυρωθούν.

0 Σχόλια