Έβαλε τον Ισραηλινό Πρέσβη στη “θέση του” και ακροκεντρώοι χαρακτηρίζουν τον Δούκα ως “εξτρεμιστή”

 

Εν μέσω παγκόσμιας κατακραυγής για τα όσα διαδραματίζονται στη Γάζα, η στάση του Δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, που δεν κράτησε «ίσες αποστάσεις» απέναντι σε μια ανθρωπιστική τραγωδία, φαίνεται πως ενόχλησε. Όχι μόνο κάποιους στα ενδότερα της κυβερνητικής επικοινωνίας, αλλά και «ανεξάρτητους» σχολιαστές που αναγνωρίζουν, κατά περίπτωση, τον εξτρεμισμό… εκεί που δεν υπάρχει.

Ο κ. Γιάννης Κουτσομύτης, γνωστός αναλυτής με σταθερή παρουσία σε ΜΜΕ κατέφυγε σε μια συνέντευξη στο ισραηλινό i24News για να υποδείξει —μέσα από μία όχι και τόσο αντικειμενική θεώρηση— πως ο Δήμαρχος της Αθήνας υιοθετεί «εξτρεμιστική ρητορική», επειδή… τόλμησε να πει αυτό που λέει πια όλη η δημοκρατική Ευρώπη: ότι δεν υπάρχουν «ίσες αποστάσεις» απέναντι στον θάνατο αμάχων και στην καταπάτηση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.

Ο κ. Κουτσομύτης προχώρησε, μάλιστα, στην εκτίμηση ότι ο Δούκας επιχειρεί να προσεταιριστεί την «άκρα αριστερά», και ότι οι θέσεις του δεν έχουν αξία, αφού «έρχονται σε αντίθεση με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Δηλαδή, κατά την προσέγγισή του, ο Δήμαρχος της πρωτεύουσας οφείλει να λειτουργεί ως φερέφωνο του Μαξίμου. Διαφορετικά, είναι… επικίνδυνος.

Μόνο που οι δήμαρχοι, ιδίως των ευρωπαϊκών πρωτευουσών, εκλέγονται για να εκπροσωπούν τους πολίτες τους —όχι για να επιβεβαιώνουν τις διπλωματικές ισορροπίες του εκάστοτε ΥΠΕΞ. Και όταν η συνείδησή τους τούς υπαγορεύει πως η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα, αλλά συνενοχή, τότε έχουν υποχρέωση να μιλούν. Ακριβώς όπως έκανε ο Δούκας.

Ειρωνεία: ο ίδιος άνθρωπος που σήμερα ενοχλείται από τη δήλωση του Δημάρχου, είναι εκείνος που το 2019, σε ανάρτησή του επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριζε ότι «δεν επαρκεί η Δημοκρατία για να απαλλαγεί η χώρα από αυτούς τους ανθρώπους», και ότι «απαιτούνται δραστικά μέτρα». Μια καθόλου “εξτρεμιστική” δήλωση φανταζόμαστε..

Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι επικοινωνιακή στρατηγική, ούτε πολιτικός ακτιβισμός. Είναι αυτονόητη ευθύνη. Και ο χαρακτηρισμός «εξτρεμιστής» για όποιον τολμά να την υπενθυμίζει, λέει περισσότερα για τον χρήστη του όρου παρά για τον στόχο του.