Χαρίτσης: Η ήττα της ΝΔ στις επόμενες εκλογές είναι ζήτημα Δημοκρατίας

«Η μόνη απάντηση είναι το πρόγραμμα της Αριστεράς».

Την ανάγκη συγκρότησης ενός Λαϊκού Μετώπου, όπως είχε προτείνει από πέρυσι, ανέδειξε ο Αλέξης Χαρίτσης στην καθιερωμένη ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναθερμαίνοντας ξανά την συζήτηση για συνεργασίες στο χώρο της Αριστεράς.

Ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς τόνισε ότι το να μην κερδίσει τις επόμενες εκλογές η Νέα Δημοκρατία αποτελεί ζήτημα Δημοκρατίας για να επιχειρηματολογήσει υπερ της συμμαχίας των αριστερών παρατάξεων.

Χαρακτηριστικά σημείωσε πως ο Μητσοτάκης «δεν πρέπει να έχει τρίτη ευκαιρία» και πως «η μόνη απάντηση είναι το πρόγραμμα της Αριστεράς», που παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη με αιχμή του δόρατος τις 12 προτάσεις για ένα κράτος αξιοπρέπειας για μια κοινωνία της ισότητας.

Στις σημειώσεις του συμπεριέλαβε την εικόνα παρακμής και στασιμότητας, όπως ανέφερε, που παρατήρησε από τη ΔΕΘ στο πλαίσιο της παρουσίας της Νέας Αριστεράς στην Έκθεση.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην στεγαστική κρίση αλλά και στην ακροδεξιά που εκπροσωπεί επάξια ο υπουργός Μετανάστευσης, Θάνος Πλεύρης.

Αναλυτικά η ανάρτηση Χαρίτση

Καλημέρα σε όλες και όλους. Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.

1.​ Παρακμή και σπατάλη

Η εικόνα που αντίκρυσα στην περιοδεία μου στον χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ήταν απογοητευτική: άδεια περίπτερα, ελάχιστη παρουσία παραγωγικής δραστηριότητας, εσωστρέφεια, μια γενικευμένη αίσθηση στασιμότητας.

Είναι καθρέφτης της σημερινής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας: η παραγωγική βάση συρρικνώνεται ενώ δημόσιο χρήμα ξοδεύεται σε έργα βιτρίνας, όπως ακριβώς τα φαραωνικά περίπτερα Υπουργείων που μένουν χωρίς περιεχόμενο γιατί πραγματικό περιεχόμενο δεν υπάρχει.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η διεκδίκηση των πολιτών της Θεσσαλονίκης για τον χώρο της ΔΕΘ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία: η Θεσσαλονίκη αξίζει ένα μητροπολιτικό πάρκο στο κέντρο της και έναν νέο, σύγχρονο εκθεσιακό χώρο εκτός αστικού ιστού με λογική ανάπτυξης και εξωστρέφειας.

2.​ Διλήμματα

Φτηνή ανάπτυξη ή αυξήσεις στους μισθούς;

Καρτέλ στην αγορά ή χτύπημα στην ακρίβεια;

Υπέρογκοι εξοπλισμοί ή κοινωνικό κράτος;

Υπερκέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο ή φορολογία του πλούτου;

Ανεξέλεγκτη έκρηξη του real estate ή κρατική παρέμβαση στο στεγαστικό;

Κλειστά σύνορα ή πολιτική ένταξης των μεταναστών;

Εξορύξεις ή ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;

Υπερ-τουρισμός ή στροφή σε πραγματικά παραγωγικές και με προστιθέμενη αξία επενδύσεις;

Ιδιωτικοποιήσεις παντού ή δημόσιος έλεγχος στις υποδομές;

Τράπεζες δίχως κανόνες ή κρατική παρέμβαση στον τραπεζικό τομέα;

Συρρίκνωση των δικαιωμάτων ή θωράκιση και ενίσχυση της Δημοκρατίας;

Η εποχή μας έχει διλήμματα που απαιτούν καθαρές επιλογές.

Η λογική «και το ένα και το άλλο» όπως κι αυτή του «μέσου όρου» δεν δουλεύουν.

Ο κύριος Μητσοτάκης υλοποιεί πιστά το σχέδιό του.

Δεν πρέπει να έχει τρίτη ευκαιρία.

Η μόνη απάντηση είναι το πρόγραμμα της Αριστεράς.

Αυτό παρουσίασα στη Θεσσαλονίκη.

12 προτάσεις για ένα κράτος αξιοπρέπειας για μια κοινωνία της ισότητας.

3.​ Θέλεις σπίτι; Γίνεται!

Θα δώσω ένα παράδειγμα. Υπάρχει στεγαστική κρίση.

Η Δεξιά ξέρουμε τι κάνει: ενισχύει το μοντέλο του υπερ-τουρισμού, ευνοεί τα funds και δεν θέλει τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Το αποτέλεσμα: δεν βρίσκεις σπίτι, πληρώνεις υπέρογκα ενοίκια (ή και δάνεια), τρέμεις μήπως σου ζητήσουν αύξηση ή σου πουν «πρέπει να φύγεις».

Στην Ελλάδα του 2025 για να μην είναι το στεγαστικό κοινωνικό πρόβλημα, το κράτος πρέπει να παρέμβει:

• κατάργηση της golden visa, αυστηροί περιορισμοί στο Airbnb.

• πλαφόν στα ενοίκια και ρυθμίσεις υπέρ των ενοικιαστών.

• ουσιαστικά κίνητρα για να ανοίξουν τα κενά σπίτια, φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, θεσμοθέτηση της συνεταιριστικής κατοικίας.

• ειδικά μέτρα για τη στέγαση γιατρών και εκπαιδευτικών - όχι μόνο των στρατιωτικών- σε νησιά και ζώνες υψηλού τουρισμού.

• ίδρυση Τράπεζας Κοινωνικής Στέγης για αξιοπρεπή κατοικία.

Κάποιοι θα χάσουν. Αλλά οι πολλοί θα κερδίσουν.

4.​ Ποιος κάνει πολιτική;

Μια από τις πιο ωραίες στιγμές στη Θεσσαλονίκη ήταν η συζήτηση της Πέμπτης που οργάνωσε η Νέα Αριστερά.

Κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Ελίνα Μαραγκού από το Συνδικάτο των εργαζομένων στον Επισιτισμό-Τουρισμό, τον Άρη Στυλιανού από το Πανεπιστήμιο και τον Πέτρο Κόκκαλη, με τον συντονισμό της Δανάης Θεοδωρίδου.

Έχει σημασία να ανοίξει το πεδίο της πολιτικής στη φωνή των ανήσυχων και δυναμικών ανθρώπων που έχουν σημαντικούς λόγους να επιθυμούν την ανατροπή της Δεξιάς πολιτικής.

Του Άρη : των ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τη ζωή του στο δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο και οργίζονται για τον εμπαιγμό με τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» της πλάκας.

Της Ελίνας: της σύγχρονης εργατικής τάξης με τις φοβερές ικανότητες και στέρεη μόρφωση που δουλεύει στη «βαριά βιομηχανία» του επισιτισμού σε απαράδεκτες συνθήκες.

Της Δανάης: της γενιάς του brain drain που νιώθει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει χώρος για τη ζωή που της αξίζει.

Σημειώνω εδώ, ότι ο Πέτρος παρουσίασε στη ΔΕΘ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα με 30 συγκεκριμένους στόχους για την Ελλάδα του 2030. Η Αριστερά πρέπει να το μελετήσει. Και για τη μεθοδολογία του και για την ουσία του.

5.​ Η πολιτική της σύγκρουσης

Στη ΔΕΘ στο περίπτερο του Υπουργείου Μετανάστευσης δεσπόζει μια γιγαντο-οθόνη όπου προβάλλονται δηλώσεις του κυρίου Πλεύρη. Δηλώσεις που σκορπούν ξενοφοβικό δηλητήριο.

Δεν είναι πια μια γραφική φωνή στη Νέα Δημοκρατία.

Είναι η φωνή της Ελληνικής Πολιτείας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ κατονομάζει 160 πανεπιστημιακούς και φοιτητές ως «αντισημίτες» σε μια κίνηση που παραπέμπει ευθέως στην εποχή του Μακαρθισμού. Μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ βλέπουμε εδώ αγιογραφίες του και την προσπάθεια να τον εμφανίσουν οι εγχώριοι τραμπιστές ως «μάρτυρα» του ορθού λόγου.

Ούτε κουβέντα για το βασικό: τον παραλογισμό της οπλοκατοχής που συχνά-πυκνά μας λένε ότι είναι η «λύση» για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Θα το πω όπως το σκέφτομαι.

Το να μην κερδίσει η Δεξιά - η σημερινή Νέα Δημοκρατία και τα όποια συνεργατικά σχήματα εμφανιστούν στα ακροδεξιά της - τις επόμενες εκλογές είναι ζήτημα δημοκρατίας.

Κι αυτό δεν είναι απλή υπόθεση.

Αφορά -κυριολεκτικά- το σε ποια χώρα θα ζήσουν τα παιδιά μας.

Πέρσι στη ΔΕΘ καταθέσαμε την πρόταση για το Λαϊκό Μέτωπο. Δεν έχει σημασία πώς θα το πούμε.

Είναι η ώρα να το φτιάξουμε: τη συμμαχία της Αριστεράς, της οικολογίας, των ριζοσπαστικών κινημάτων και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας που θα συγκρουστεί με την νέο-συντηρητική και ακροδεξιά πολιτική.

www.efsyn.gr