Ή δεν ξέρει τι λέει, ή ξέρει πολύ καλά, και, ως εκ τούτου, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ότι φαίνονται. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, η ουσία δεν αλλάζει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταστεί πλέον επικίνδυνος στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και των εθνικών θεμάτων.
Αναφερόμενος πρόσφατα στο θέμα της ενίσχυσης των στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ και τον επανεξοπλισμό της (ReArm Europe) και στα κονδύλια που έχει αποφασιστεί να δοθούν γι’ αυτό, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στις εθνικές μας προτεραιότητες να αποτελέσουν εμπόδιο στην αντιμετώπιση μίας ουσιαστικά υπαρξιακής απειλής για την Ευρώπη».
Τι ήθελε να πει ο «γεωπολιτικός φωτεινός παντογνώστης», Κυριάκος Μητσοτάκης; Οτι πρέπει να βάλουμε στη γωνία τις εθνικές μας προτεραιότητες ως Ελλάδα, δηλαδή την επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι της χώρας μας; Να μιλούσε, άραγε, ως πρωθυπουργός … Λουξεμβούργου, και ως εκ τούτου να αναφερόταν σε άλλες χώρες – μέλη της ΕΕ που βάζουν τις «εθνικές προτεραιότητες» πάνω από τις ευρωπαϊκές; Ο πρωθυπουργός, οφθαλμοφανώς, έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Δεν ξέρει τι λέει. ‘Η ξέρει πολύ καλά, οπότε καθίσταται, λίαν επιεικώς, … λομπίστας της εισόδου της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά κονδύλια για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης (ReArm Europe), και κυρίως για την ένταξή της στις ευρωπαϊκές δομές άμυνας.
Αναλυτικά, στις 16 Σεπτεμβρίου 2025, λοιπόν, ο πρωθυπουργός συμμετέχοντας στο επενδυτικό συνέδριο Athens International Investors Summit, που διοργανώθηκε από θεσμούς με διόλου θετικό πρόσημο, το Υπερταμείο και τη γνωστή και μη εξαιρετέα, BlackRock, κατά τη συζήτηση για το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας δήλωσε:
«Η πρόσφατη εισβολή ρωσικών drones στον πολωνικό εναέριο χώρο έφερε στο προσκήνιο κάτι που ήδη γνωρίζουμε ότι συνιστά μεγάλο πρόβλημα και αφορά στα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας και αεράμυνας στην Ευρώπη. Επομένως, η πρότασή μου είναι πολύ σαφής: ένα πανευρωπαϊκό εργαλείο για κάτι που θεωρώ πανευρωπαϊκό αγαθό. Και η άμυνα είναι το υπέρτατο δημόσιο ευρωπαϊκό αγαθό.
»Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στις εθνικές μας προτεραιότητες να αποτελέσουν εμπόδιο στην αντιμετώπιση μίας ουσιαστικά υπαρξιακής απειλής για την Ευρώπη. Μπορεί να συμβεί αυτό; Η απάντηση είναι ότι βλέπω πολύ μεγαλύτερη δυναμική. Ορισμένες από τις παραδοσιακά “φειδωλές” χώρες, όπως η Δανία και η Φινλανδία, είναι πολύ πιο ανοιχτές στην ιδέα του κοινού ευρωπαϊκού δανεισμού για την άμυνα.
»Θα χρειαστεί να κινητοποιήσουμε όχι μόνο ιδιωτικά, αλλά και δημόσια κεφάλαια. Θα χρειαστεί να κινητοποιήσουμε ευρωπαϊκούς δημόσιους πόρους για την άμυνα. Έχω υπάρξει ξεκάθαρος σε αυτό το ζήτημα, έχω μιλήσει σε πολλές περιπτώσεις γι’ αυτό».
Εμφανώς, ο πρωθυπουργός εννοεί ότι η υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη είναι η Ρωσία. Εξάλλου, όπως επανειλημμένως έχουν πει ο ίδιος και η αδελφή του, Ντόρα Μπακογιάννη, η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Μακάρι να μίλαγαν οι δυό τους με το ίδιο «πάθος» για την Τουρκία, η οποία έχει εισβάλλει και κατέχει τη μισή Κύπρο, ενώ συστηματικά κάνει επίδειξη προκλητικότητας και επιθετικότητας κατά της Ελλάδας. Οχι όμως δεν το κάνουν, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα στην είσοδο της Τουρκίας, ως διακηρυγμένης συμμάχου της ΕΕ, όπως αποφάσισαν να την χαρακτηρίζουν οι Ευρωπαίοι, στα ευρωκονδύλια για την άμυνα, σε πρώτη φάση.
Η πολιτική Μητσοτάκη αποδεικνύεται ολέθρια. Υψώνει τους τόνους κατά της Ρωσίας, την οποία κατηγορεί ότι εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά σιωπά για την Τουρκία «εισβολέα». Καταγγέλλει τη Ρωσία για τα drones στην Πολωνία, αλλά δεν λέγει κουβέντα για τα τουρκικά drones που σουλατσάρουν καθημερινά στο Αιγαίο. Για να μην μιλήσει κανείς για τα κατασκοπευτικά αεροσκάφη και τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από μαχητικά αεροσκάφη (κι ας έχουν μειωθεί τώρα).
Ουσιαστικά, ενώ υποτίθεται ότι στόχος της ρητορικής της Αθήνας ήταν να ταυτίσει τη Ρωσία με την Τουρκία, όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά έρχεται σήμερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός να εμφανίζεται ως ατζέντης των τουρκικών συμφερόντων στην ΕΕ. Στο μεταξύ, η Αγκυρα τρίβει τα χέρια της, διακηρύσσει τις «φιλειρηνικές προθέσεις» της κραδαίνοντας τη «Διακήρυξη των Αθηνών», πατάει με τα δύο πόδια σε δυο βάρκες (και με τον Πούτιν και με τον Ζελένσκι), ο Ερντογάν καταφέρνει να κλείσει συνάντηση με τον Τραμπ, ενώ ο Μητσοτάκης περιμένει ακόμα στην ουρά, κλείνει το ένα εξοπλιστικό ντηλ κατόπιν του άλλου με χώρες – μέλη της ΕΕ (πλέον χαρακτηριστική περίπτωση η Ιταλία), και έχει τις Βρυξέλλες να χαρακτηρίζουν την Τουρκία του «Αττίλα», του 1974, «ομοϊδεάτη» και «ομονοούντα εταίρο» («like-minded»).
Αν όλα αυτά, καθώς και πάμπολλοι άλλοι απαράδεκτοι χειρισμοί θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, δεν αποτελούν εθνικό Βατερλώ, με υπαιτιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη και του περιβάλλοντός του, τι είναι;
%20(1).jpg)
0 Σχόλια