Μάνα

 

Μάνα αθάνατη, πνοή ζωής

σταµάτηµα του χρόνου

µες τη ζωή τη δύσκολη

ανάχωμα του πόνου

Μάνα το πρώτο φως

ο πρώτος ήχος

πυξίδα στο ταξίδι της ζωής

άφατη αγάπη, λόγος άρρητος

Πρώτο χαμόγελο, γλυκό νανούρισμα

η χαρά στα πρώτα λόγια...

μάνα, χαρά, ευαγγέλιο!!!

εικόνισμα...µάνα αιώνια!!!

Μάνα αγάπη , γλυκό συναίσθημα

χρώμα, χαρά, ευωδία!!!

Μάνα ταξίδι, στο χρόνο

αέναη πορεία...

Πορεία που είναι η ιστορία µας

Φως στην αφάνεια...

άρνηση λήθης...

ομολογία αλήθειας...

Μάνα, χωνευτήρι εικόνων, χρωμάτων

µάνα κουράγιο, συναίσθηµα ένα

σύμβολο αγάπης...

πρόσωπο ένα...

Ο δικό σου δρόμος

Φως, εικόνες, ήχος...

παιδικά χαμόγελα...

αφελείς απορίες...

Έτσι είσαι µια πορεία...

αυτό που λεν στο καλό...

και στ' άλλα, µονάχη

ασπίδα είσαι , στο κάθε κακό...

Μάνα χαρά! αυτό που λεν

εν Αρχή ην ο λόγος!!!

Μαγεία του παραμυθιού...

που δεν έχε τέλος...

Μάνα εικόνα κλεμμένη...

που φωτίζεις το μέλλον

σε όλους δίνεις, σε όλους χαρίζεις

Ποτέ δεν φτωχαίνεις...

Μάνα, χαρμόσυνο άγγελµα

φωτεινή ζωοδότρα..

ζωσμένη φαρέτρα...

που δώρα µοιράζεις...

Και στη µοιρασιά, πάντα χαμένη

που όλα τα δίνει κι ας µην παίρνει ...

Η χαρά της να δίνει...έτσι είναι

ο αληθινά πλούσιος...πάντα γενναιόδωρος!!!

Μάνα που το λεξιλόγιό µας

Φτωχό το κάνεις...

Φοβάται η σκέψη...

Μην αστοχήσει...

Μάνα εσύ η πηγή...

το νάµα ...η βρύση, η δροσιά...

εσύ η έκφραση!!!

κάθε θετικής σκέψης...εσύ η ρήση...

Και εμείς διαβάτες, ατσούµπαλοι...

που το βήμα τους χάνουν...

Ιχνηλάτες, πορείας μυστικής!!!

που τα ίχνη σου ψάχνουν...

Μάνα µνήµη, κυτταρική...

που ανακαλύπτουμε, τον εαυτό µας

αναγνώστες της ζωής...

ξανα-γνωρίζουμε...ξανά- γυρίζουμε...

Εσύ το πρωτότυπο...Και µεις η κόπια!!!

Εμείς ο πίνακας...και συ το χρώμα...

Μάνα είσαι το εµείς...µε άλλη όψη...

Αφού το εγώ , το διέγραψες...ΜΑΝΑ Αιώνια...

RE.pe Pepliwths κατά κόσμον Ρεῖζης Περικλής

Το ποίημα δεν είναι κατοχυρωμένο

αλλά χαρισμένο σε όλες τις µάνες

του κόσμου Ιδιαίτερα σε αυτές

που δεν θα το ακούσουν...

B

Άτιτλο..

γιατί Καμιά φορά φτωχαίνουν και οι λέξεις...

Θα έρθουν θα γράψουνε πολλοί

θα πουν αξίζεις" εσύ" πολύ

τάχα το ξέρουν...

Κάποιοι θα μείνουν σιωπηλοί

Ίσως τους λείπεις πιο πολύ

µια τέτοια µέρα...

Αυτοί που ξέρουν δεν μιλούν

2 λόγια γράφουν τα σκορπούν

την "Απουσία σου" μετρούν

μέρα την μέρα...

Χρόνια πολλά σ' όλες τις µάνες του κόσμου...

Χρόνια πολλά και σε αυτούς που

σιωπηλά θα το πουν ή από µέσα τους...

από την καρδιά τους...µε την καρδιά τους...

Επειδή στο Σύμπαν όλα είναι ένα ενιαία και αδιάσπαστα

το σύμπαν συνωμοτεί µαζί µε τους ανθρώπους

και επιτρέπει να ακουστούν τα χρόνια πολλά

και στις µανάδες που έφυγαν και λείπουν...

και αυτές ακούν...και κάνουν την σιωπή ...ZΩΗ και νοιάξιμο …

RE.pe Pepliwths κατά κόσμον Ρεῖζης Περικλής