Το ενδιαφέρον μου και οι δημόσιες παρεμβάσεις μου για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης είναι λίγο πολύ γνωστές.[1] Την 25η Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν για 2η φορά εγκαίνια από την Υπουργό Πολιτισμού, κ. Λίνα Μενδώνη, στα οποία δεν παραβρέθηκα, όχι γιατί ήμουν αντίθετος με την εκδήλωση, αλλά γιατί με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει η ουσία. Ήθελα δηλαδή, να επισκεφτώ το Αρχαιολογικό Μουσείο σε χρόνο που θα είχα τη δυνατότητα να «συνομιλήσω» μ’ αυτό. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης και το έμψυχο δυναμικό που εργάστηκε για αυτό, μου επιφύλαξαν μια ευχάριστη έκπληξη. Το Μουσείο μπορεί να είναι ένα μικρό περιφερειακό μουσείο αλλά είναι ένα μεταμοντέρνο μουσείο που εκπληρώνει επάξια τον κατεξοχήν σκοπό του. Συναντά δηλαδή, το κοινωνικό πεδίο μάθησης, όπου δημιουργικές ιδέες, συναισθήματα και σχέσεις τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ ανθρώπων και αντικειμένων βρίσκουν χώρο έκφρασης και ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης είναι πλέον το βασικό κύτταρο πολιτισμού στην υπηρεσία της κοινωνίας του Έβρου. Ο επισκέπτης δε θα το επισκεφτεί μόνο μία ή δύο φορές, αλλά θα αποτελεί έναν από τους κατεξοχήν χώρους εκπαίδευσης και διαβίου εκπαίδευσης.
Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο να ενώσουμε τη φωνή μας με τους εργαζομένους του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, οι οποίοι με αφορμή τα εγκαίνια του Αρχαιολογικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης κατέθεσαν υπόμνημα στην Υπουργό Πολιτισμού που ζητούν «τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων εργαζόμενων και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αυξήσεις στους μισθούς και εξασφάλιση δωρεάν πρόσβασης στο μουσείο για όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες».[2] Ωστόσο, γνωρίζοντας τις μνημονικές υποχρεώσεις αλλά και τις διαχρονικές παθογένειες της πολιτισμικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα μας, νομίζω πως είναι απαραίτητο να συσταθεί υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση της Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου ολιγομελής εθελοντική διεπιστημονική ομάδα, η οποία θα προάγει και θα βοηθήσει στους σκοπούς του Αρχαιολογικού Μουσείου.
Τώρα σε ό,τι αφορά τη μόνιμη έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι παρουσιάζονται περισσότερα από 1.000 ευρήματα προερχόμενα από ανασκαφές και επιφανειακές έρευνες στο χερσαίο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου. Η χρονολογική έκταση εκτείνεται από την τροφοσυλλεκτική εποχή έως τις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για αγγεία πήλινα, γυάλινα, χάλκινα και αργυρά, νομίσματα, γλυπτά, ταφικά, ειδώλια, στήλες-επιτύμβια, εργαλεία, τάματα, μινιατούρες οικιακής χρήσης κ.λπ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα Τάματα – Αναθήματα προς τη θεά Δήμητρα, η Στήλη με τον Ήρωα – Ιππέα, το πήλινο ανθρωπόμορφο αγγείο της νεολιθικής εποχής, ο επιγραφικός θησαυρός με θρακική γραφή και το ακέφαλο μαρμάρινο άγαλμα νέου. Ενδιαφέρον επίσης, έχει για τον επισκέπτη, τον μαθητή και τον φοιτητή και ο μικρός οδηγός του Αρχαιολογικού Μουσείου, τον οποίο επιμελήθηκε η Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου κα Δόμνα Τερζοπούλου, στον οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρονται και οι συντελεστές.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως ο ρόλος και η υποχρέωση των αιρετών εκπροσώπων των πολιτών της περιοχής είναι να επισημαίνουν, να διεκδικούν και να απαιτούν όλα εκείνα που θα συμβάλλουν στην καλύτερη ποιότητα ζωής των συμπολιτών, των επισκεπτών και εν γένει στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής τους. Ωστόσο, έχουν και την υποχρέωση να αναγνωρίζουν πράξεις που ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και προσδίδουν θετικό πρόσημο στην περιοχή. Αυτό το νόημα έχει και η παρούσα τοποθέτηση. Αν υπήρχε μια Δημοτική Αρχή που θα είχε ενδιαφέρον και στρατηγικό πολιτισμικό σχεδιασμό, ίσως, οι παρεμβάσεις μου να μην είχαν καμιά αξία. Αλλά …
Να θυμίσω τα πεπραγμένα αυτής της αυτοδιοικητικής ομάδας στην οποία ηγείται ο κ. Ζαμπούκης :
1) Το κτίριο των Μύλων Μασούρα και το «Ελληνικό Ινστιτούτο Θρακικών Μελετών» που εγκαινίασε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι κλειστά.
2) Η Δημοτική Πινακοθήκη (αν και μικρή κατά την άποψή μου) όχι μόνο είναι κλειστή αλλά δημιουργείται σύλλογος – με επικεφαλής διεθνή αναγνωρισμένο ζωγράφο - που θα αναζητήσει τα έργα που είχαν δωριθεί στον Δήμο. Επίσης, αναζητούνται και τα βαλσαμωμένα πτηνά, θηλαστικά, κ.ά. από το άλλοτε Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
3) Το φερόμενο ως Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (στην ουσία παιδότοπος) είναι κλειστό.
4) Η Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι υποστελεχωμένη, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να παρέχει το απαιτούμενο εκπαιδευτικό και πολιτισμικό έργο. Να θυμίσω ότι ούτε τα ιστορικά πρακτικά των δημοτικών συμβουλίων δε διατίθενται σ’ αυτήν. Δε συζητώ για την πρότασή μου για συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους με σκοπό την καθιέρωση ετήσιας δράσης με θέμα «Μνήμη και Χώρος στην Αλεξανδρούπολη» για τη συγκέντρωση της άυλης πολιτισμικής κληρονομιάς.
5) Στο Γραφείο Δημάρχου και όχι σε έναν Κοινωφελή Πολιτισμικό Οργανισμό -όπως έχω προτείνει να ενταχθούν οι υπάρχουσες αλλά και οι νέες πολιτιστικές υποδομές που θα δημιουργηθούν, όπως το Δημοτικό θέατρο Αλεξανδρούπολης- υπάγονται και υπολειτουργούν το Θέατρο Αλτιναλμάζη, το Δημοτικό Ωδείο, η Φιλαρμονική, η Δημοτική Βιβλιοθήκη και η κλειστή πινακοθήκη. Αυτό δε βοηθά στην απόκτηση πολιτισμικής υπεραξίας, αλλά μάλλον εξυπηρετεί σκοπούς ψηφοθηρίας.
Κατά τα άλλα θέλουν και το Κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος … αυτοδιοικητικές κινήσεις εντυπωσιασμού που συνειρμικά μας μεταφέρουν στον Πεισίστρατο και τον Ρωμαίο ποιητή Γιουβενάλη με τη γνωστή ρήση «άρτον και θεάματα» και την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή 1967-1974…
Δημήτριος Μερκούρης
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης και μέλος Δ.Σ. ΤΥΕΔΑ Α.Ε.
0 Σχόλια