ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ που ανέβασε ο ίδιος ο Ε.Β. στον λογαριασμό του στο Facebook και έπαθα ταράκουλο (μιλάμε)!
ΤΑΔΕ ΕΦΗ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ στη Θεσσαλονίκη, σε εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου τού πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Τάσου Γιαννίτση, με τίτλο «Ελλάδα 1953-2024 – Χρόνος και Πολιτική Οικονομία» και αναπαράγω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απ’ την πολυλογία του, με σκεπτικισμό και έκδηλη ανησυχία, μπας και μας βοηθήσει ο Θεός – είναι μεγάλος!
«Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΜΗ και αυτό πιστοποιείται και από τον μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό προγραμματισμό που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο, διότι δεν επιτρέπει στη χώρα να νιώθει ασφαλής και βιώσιμη εντός των σημερινών συνθηκών και της πρόγνωσης της παγκόσμιας που κάνουν όλοι δια γυμνού οφθαλμού, η χώρα υπνοβατεί…
»ΤΟ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ συζήτησε και ενέκρινε τον πολυετή δημοσιονομικό προγραμματισμό της χώρας για τα έτη 2026-2029, που υπερβαίνει τον εκλογικό ορίζοντα.
»Η ΧΩΡΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙ εντός ενός πλαισίου όπου θα έχουμε κάθε χρόνο μικρότερο αριθμό αύξησης του ΑΕΠ. Ελαφρώς μειούμενη θα είναι η ιδιωτική κατανάλωση.
»ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, το συγκλονιστικό, το οποίο απορώ, δηλαδή, τι στο καλό κάνουν όλοι και, βεβαίως και η αντιπολίτευση. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου, δηλαδή οι επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών, των ακινήτων, διότι ο πλούτος είναι στα ακίνητα, προβλέπεται να είναι 10,2% το 2026, που ολοκληρώνεται το Ταμείο Ανάκαμψης, 4,1% το 2027, το 2028 θα είναι 0,9% και 0,8% το 2029.
»ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ για την αύξηση των επενδύσεων. Καταλαβαίνετε; Η χώρα υπνοβατεί. Δεν έχουμε καμιά αίσθηση του τι έχουμε περάσει και του πως εισερχόμαστε στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Εχουμε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, έχουμε πρόβλημα παραγωγικότητας, πρόβλημα δημογραφικό.
»ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν σημαίνει μόνο οικογενειακή πολιτική, σημαίνει και μεταναστευτική πολιτική. Συζητήσεις που δεν διεξάγονται καν. Η χώρα δεν είναι βιώσιμη έτσι και εγώ επανέρχομαι και λέω ότι είναι μη διακυβερνήσιμη.
»ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ στα ίδια επίπεδα, δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή στην απασχόληση, το ποσοστό ανεργίας θα είναι 8% συν-πλην. Εδώ είμαστε. Αυτή είναι η πρόβλεψη, η επίσημη και η εγκεκριμένη για το μέλλον της χώρας. Και αναρωτιέμαι, θα το αντιμετωπίσουμε έτσι; Θέλετε να το περιγράφουμε; Πρέπει να συζητήσουμε πλέον με άλλους όρους.
»ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΠΟΥ ΠΑΜΕ; Είχα πει ότι η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη, όχι γιατί δεν έχει κυβέρνηση, η κυβέρνηση έχει τη συνταγματική και με επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι δημοσκοπήσεις δεν προοιωνίζονται μια εύκολη λύση μετά τις πρώτες εκλογές ή τις δεύτερες.
»ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ όποτε γίνουν οι εκλογές. Πρέπει να σκεφτούμε αν μπορεί το πολιτικό σύστημα να αναδείξει κυβερνήσεις συνεργασίας και να λειτουργήσει με τον τρόπο αυτό, αλλά δεν μένω στο πολιτικό σύστημα και στη θεσμική αντιμετώπιση. Το θέμα είναι αν η κοινωνία έχει τη διάθεση να καταστεί διακυβερνήσιμη. Αν μπορεί να διασφαλίσει την εσωτερική της συναίνεση, τους όρους της συμπεριληπτικότητας και της συνύπαρξής της.
»ΚΑΙ ΑΝ Η ΑΓΟΡΑ, ο κόσμος του επιχειρείν μπορεί να βοηθήσει. Αν οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να βοηθήσουν. Αν το έθνος μπορεί να αναπτύξει τις θεμελιώδεις συναινέσεις που απαιτούνται για τη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας.
»ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που δεν ταυτίζεται με την απλή επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, έστω και μετά από τόσα χρόνια».
.jpg)

0 Σχόλια